derinden nefes almağa başladım.Qarşılıq verdi! İnanılmaz sadece! Nehayet ki, özüme qayıdaraq izine düşmeye başladım.Celd ondan- bundan soraqlaşa-soraqlaşa onun neşriyyat binasından çıxdığını öyrendim.Addımlarımı süretlendirerek özümü obyektden çıxartdım.Etrafı gözden keçirtdim.Budur, maşının qapısını açıb içeri girdi.Telem-telesik müterrekki işe salmağa başlayırdı ki, özümü maşının qabağına atdım.Ele bunu görmüşdü ki, gözleri dehşetden böyüdü. Salondakı nefessiz halından qorxub qapıya yaxınlaşırdım ki, maşının işıq süretile getdiyinin şahidi oldum.Esebimden özüme yer tapa bilmedim.
...
Maksimin evinde.Men divanda eyleşib yayxanaraq gözlerimi tavana zillemişdim. Maksim ise kreslosunda rahat şekilde eyleşerek ayaqlarını jurnal masasının üstüne qoyaraq qehvesini içirdi.
-Neyledin-neyledin?!-Maksim az qala qulaqlarına inanmadı.
Eseble ona baxıb başımı buladım.Maksimin gülümsemesi lap ağ oldu.
-Gülme!
-Ah, Kazanova, ah! Sen bu günlere düşecek adam idin?!-dişlerini ağartdı.
-Maks!
-Ezizim Rusik, men günahkar deyilem bu durumda,-yumorundan da geri qalmırdı.
-Maks, qurtar görüm!
-Yox, Rusik. Mene çox maraqlıdır ki, sen nece oldu da bir qadının ayağına gede bilecek qeder axmaqlaşdın?
-Bilmirem,-deyib dizlerime dirseklendim.
- ...
-Niye ağzına su alıb susursan?
-Bes neyleyim?
-Danış.Yol göster. Lap isteyirsen döy, söy.
-Lap yaxşı, -deyib ayaqlarını jurnal masasından yığışdırdı.-Ne gördün o gözlerde?
-Bilmirem, amma...-ayağa qalxıb divanın etrafında dövre vurmağa başladım.-Sanki bambaşqa biri vardı qarşımda.
-Ne kimi hissler keçirirdin?
-Azad idim....
-Sonra?
-Her şey darmadağın oldu aniden.Duman bürdü etrafı.
-Rusik, sen maşının önüne keçende o baxışlardan nese anladın?
-Yox. Heç ne anlaya bilmedim. Amma...Sanki...Qorxmuşdu....
-Kifayetdir,-deyib tamamladı.
-Ne?-sesim lap asta çıxdı.
-Gel gedek bir az ruhumuzu dinceldek!
-Maks, heç de o havada deyilem.-bezgincesine dedim.
-Mene ne?!
Qolumdan yapışaraq meni aparmağa

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 84 >>