sezilirdi.
...
Uzaqdan Moskva çayının görüntüsü öz eskini tapırdı.Maksim elleri cibinde bir az gezişdikden sonra yanımda skamyaya çökerek cibinden siqaret qutusunu çıxartdı.Bunu da bilmirdim.
-İsteyirsen?-soruşub qutunu uzatdı.
Bir siqaret çıxartdım.Maksim ilk evvel menimkimi, sonra özününkünü yandırdı.
-Yuiry ne qışqır-bağır saldı?
-Gicleyirdi.Bu qeder.
-Bu defe mövzu ne idi?
-Boşla getsin.
-Maks, xahiş edirem.
-Yuriy adlı centelmen meni tehqir elemek seviyyesine qeder alçaldı.Ve menden ona yumruq hediyyesi.
-Ne?! Ve sen bunu heç olmamış kimi, sakit terzde deyirsen?
-Ha! Ne varmış burda? Birinci defe deyil ki!
-Off, Maks! Sonra?
-Heç ne. Sabahdan işe gelmirem.
-Anlamadım?!
-Neyi anlamadın, ezizim?
Men her ne qeder emosional danışırdımsa, Maksim bir o qeder sakit ehval-ruhiyyede danışırdı.
...
Axşamdan xeyli keçen kimi Anastasiyanın zenginden doğan mecburiyyetden onunla şam etmek üçün açıq kafelerin birine qeder geldim.Sifarişlerimizi verdikden sonra Anastasiyanın maraqla mene zillenen gözlerinden qurtulmaq üçün mülayimcesine soruşdum:
-Niye mene ele baxırsan?
-Çox yaraşıqlısan,-semimilikle qeyd etdi.
-Bunu bilirem, Nastya,-arxayınlaşıb gülümsedim.
Az sonra sifarişlerimiz geldi. Yemeye başlamışdıq ki, gözüme sataşan 2 nefere göre yemek boğazımda ilişib qaldı.Öskürüb su içdim.Anastasiya mene teeccüble baxıb gülümseyirdi. İlahi! Yene! Ayten ve qarşısındakı “namelum” cenab. Hansi ki dnen görmüşdüm. Amma Aytenden soruşmaq yadından çıxmışdı onun kimliyini.Ne yadımda qalır ki Aytenin varlığını özüme yaxın hiss ederken? Heç ne! Koonkret olaraq heç ne! Her şeyi unudurdum. Ancaq o ve men! Onun sirri!
Yumruqlarım sıxlaşdı.Meni parçalayan bu hisse ne ad vermek olar? Maksdan soruşmaq lazımdır. Amma yox. O, bu işleri menim öhdeme buraxmışdı artıq.Lenet! Bu nedir bele?!
Ayağa qalxıb onların eyleşdiyi masaya yaxınlaşmağa başladım.Aytenin telefonu zeng çaldı.Celd çantasından çıxardaraq ekranına baxdı. Gülümsedi.Btün qelbile gülümsedi. Qarşı terefdeki

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 84 >>