başladı.
-Maks. Bu qadın...
-Seni heç vecine almır.-qetilikle tamaladı
-Off!-deyib qedehi zerble masaya qoydum.-Onda niye...?!
-Ne niye?-maraqlandı.
Deyim ya yox?!
-Heç!
-Rusik, ne baş verib?!
-Maks, sence eger meni vecine almırsa, onda niye...?!-yene bitire bilmedim.
Lenet!!! Az qala qaçırdacaqdım. Gözlerimi qapadıb yumruqılarımı sıxdım.Arxaya söykenib ağır-ağır nefes almağa başladım.
-Niye azdan-çoxdan qarşılıq verir?!-tesdiqleyerek soruşdu.
-Maks, beynim işlemir,-mızıldanıb gözlerimi 4 açaraq tavana zillenidm.
-Çünki qadındır. Her şeyden önce o bir qadındır. İllerdir ki, qadınlıq hisslerini ört=basdır etmeye çalışır, sense onu oyandırdın.Amma bir şeyi qebul ele, ezizim. O, senin bildiklerinden deyil
-Sence neçe il olar?
-Hardasa 2-3 il.Texmini hesablamamdır.Yanıal da bilerem. Deqiqlik onun erinin ölüm tarixine bağlıdır.
...
Ellerim cibimde yeriyirem.Qarşıma göbelek kimi oeyda olan eziz-xelef atam çıxdı yene.Vecsoz davranıb yanından keçmek istedim. Qolumdan tutub saxlatdırdı meni.
-Ne var?-sesim buz kesirdi.
-Danışmalıyıq.
-Ha! Ne danışmaq? Öz eserine bax!!!-sesimi qezeble qaldırıb qollarımı yana açdım.-Bax!!!
İnsanlar ayaq saxlayıb bize nezer salaraq öz yollarına davam edirdiler.
-Meni mehv etdin!!! Başa düşürsen?! MEHV!!! Men bele adam olmaq heç istemedim! HEÇ!!! Amma ne edim men yazıq7! Damarlarımda senin qanın, hüceyrelerde lenetegelmiş gen!!!
Atam ise mimikasız üz quruluşu ile mene tamaşa etmekde davam edirdi.
-Redd ol! Heyatımdan redd ol!!! Menim faciemin müellifi sensen!!!
Getdikce ses tonum daha da qalxırdı.Yaxasından yapışıb silkelemeye başladım
-Heçmi?! Sende bir qram da utanma yoxdur?! Xecalet hissi?! Ya da vicdan sesi!!!
İteleyib arxası üste yere yıxdım.
...
Anam menim halımı görende ne deyeceyini bilmedi.Yanımda oturub saçlarıma sığal çekmeye başladı.Mense divana yayxanıb gözlerimi yummuşdum.Belke son sehne siliner yaddaşımdan deye ümid edirdim.Gerginlik içinde idim.Boğulurdum.Kimse meni boğurdu. Elleri

<< 1 ... 73 74 [75] 76 77 ... 84 >>