Qadınların qanında fosfor artıqdır. Ona göre de beyaz qadınlar işıq saçır. Kişiler qaranlıqdan qorxduqlarına göre işıq axtarmağa mecburdurlar. Qaranlığı ise qadınlar evez edir. Bele olmasaydı, kişiler geceler qadınların böyründe yatmazdılar. Bu, erkeklikden çox, qorxunun elametidir...
Dubay bu baxımdan kişi yox, qadınıydı. Bu şeherde bir qadınlıq cazibedarlığı vardı. Hamı ona sahib olmaq isteyirdi, ya heç olmasa, ondan nese qopartmaq ümidindeydi...
Züleyxa danışırdı ve men onun bu tecrübesine, mülahizelerine heyran olurdum. O, tekce gözel ve güclü qadın yox, hem de ferqli müşahide hissi olan adamlardanıydı...- Men kişileri hemişe şeherlere benzetmişem. Amma bu şeher bambaşqaydı. Desem ki, lesbiyankaydı, xetrinize deyer. Elbette, senin yox, sen Dubayı sevmirsen, heç ora getmemisen de. Bunları bilirem. Bilirsen niye? Bilmirsen. Men de demeyecem.
Amma boynuma alım ki, ömrümde bele gur işıqlı şeher görmemişdim. İndiye baxma. İndi eşitmişem ki, Bakının neft pulları şeheri Parise dönderib. Parisi hele uşaqlıqda kinolarda görmüşdüm. İndi üreyim isteyende ora gede bilirem.
Seher açılanda başqa menzerenin şahidi oldum. Sehranın ortasında yaquta benzer şeher geceler füsunkar olsa da, gündüzler qurda rast gelmiş mezlum quzuya benzeyirdi. Amma burada bir azadlıq ab-havası vardı. Onda başa düşdüm ki, menim heyatım burdan başlayır...
Bu sözlerden sonra Züleyxa xanım "Volter" siqaretini çantasından çıxarıb stolun üstüne qoydu, eyni adlı alışqanla onu yandırdı ve bir qullab alandan sonra üzüme baxıb:
- Men bilen sen siqaret çekmirsen, - dedi, menalı-menalı gülümsündü ve söhbetini davam etdirdi. O, danışdıqca menim üreyim sıxılırdı ve indi burada olmağıma acığım tuturdu. Men sanki başqa bir diyara düşmüşdüm, sevimli Züleyxa doğrudan da şeytanileşmişdi.
Ofisiantlar yeniden bize yaxınlaşdılar. Desert üçün ne sifariş edeceyimizle maraqlandılar. Züleyxa her ikimiz üçün şirin (bizlerde buna halva deyirler) ve çay sifariş eledi. Ofisiantlar uzaqlaşandan sonra danışmağa

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 102 >>