gelen tanker onu cavabsız qoymadı. Atatürk hava limanına enib-qalxan teyyarelerin zeif sesi qulağıma gelirdi. Asma körpünün üstünden keçen maşınlar o qeder uzaqdaydılar ki, qarışqa destesine oxşayırdılar, ferqleri süretle şütümelerindeydi. Boğaziçinin o üzünde, qayalardan asılmaş zengin malikaneler varlılar üçün gözxoşluğu, kasıblar üçün qıcıq ve qınaq menbeyiydi. Menimse bu gözellikden zövq almaqdan savayı bir umacağım yoxuydu. Düzdü, herden üreyimden keçirdi ki, imkanım olsaydı, burdan bir ev alardım.
Züleyxa xanım ise danışırdı. Düzü, reklam fasilesi zamanı men onunçün darıxmışdım. Ve memnuniyyetle onu yeniden dinlemeye hazır idim.
Demeli, bele. Züleyxa xanım, yeni menim uşaqlıq idealım qarşımdaydı. Men bunu size defelerle dediyimin ferqindeyem. Amma bu beleydi. İlk sevgi qeder doğma ve xoş ne ola biler ki. Züleyxa İstanbuldan ve qarşıdan açılan menzereden de gözeliydi. Gözellik de bezen adamı darıxdırır. Ona göre de fikrimi ondan müveqqeti de olsa yayındırmışdım...
Züleyxa xanım daha bir siqaret yandırdı ve fikrimin dağınıq olduğunu duyub:
- Yene göylerdedir, şair, xeyalın, - deye gülümsündü ve siqareti çox sevdiyi Boğaziçine teref püfleyib davam eledi, daha doğrusu, men ona qulaq asmaqda davam eledim... Ah, meişet qayğıları, men sabah özüme duşxana almalıyam. Son sözler heç kime yönelmeyib, menim üreyimin sesleridir. Qehr olsun, duşxanalar...
- Gülzar xanım ilk günler meni buradakı adet-enenelerle tanış etdi, kişilerle davranmağın yollarını gösterdi. Melum oldu ki, men gece barlarından birinde işleyecem, amma üreyi meni isteyen müşterileri de razı salmalıyam. Müşterilerle o, özü danışacaq ve mene düşen faizi de vaxtlı-vaxtında ödeyecek.
Menim ehtirasım aşıb-daşsa da, buna derhal razı olmadım, dedim ki, yalnız üreyim isteyen müşterilerle yata bilerem. O ise cavabında dedi ki, menim geriye yolum yoxdur, eger o deyen şertlere razı olmasam, ömürlük burada qalacam. Bu azmış kimi, meni tanıyan dost-tanışlarıma Bakıda uşaq saldırdığımı, indi ise Dubayda

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 102 >>