mene "krutoy" (asıb-kesen) oğlanları xatırladırdı. Avqust küleyi köhne damlara açılan penceremin ağ perdelerini yelledirdi.
Heyecanımdan mahnı oxumağa başladım. Gelen bayanla hardan başlayıb, harda qurtaracağımı götür-qoy eledim. Amma bir terefe gedib çıxa bilmedim...
Nehayet, hemin an gelib çatdı. Qapı döyüldü. "Gelin" sözünden sonra içeri gözel bir xanım girdi. Özünden önce gözel etir qoxusu burnumun perlerini oxşadı.
Boyasız-filansız bir gözel. Eyninde cins şalvarı, yerliyi ağ, qabağı yazılı koftası vardı. 20-21 yaş ancaq vermek olardı. O, heç ne demedi, ayaqqabılarını çıxarmadan keçib, iki neferlik çarpayımın qırağında oturdu. Mehmanxanada iki neferlik çarpayılar kişileri özünden çıxardır. Ona göre de tek kişileri tekçarpayılı otaqlarda yerleşdirmek lazımdır ki, sehere kimi yuxularını qarışdırmasınlar, subaylar sevgilerine, evliler arvadlarına xeyanet elemesinler, ya heç olmasa, o barede düşünmesinler. Görünür, Ademi yoldan çıxaran ne buğda denesi, ne de qırmızıyanaq alma olub. Gerek bundan sonra ikiadamlıq çarpayı meselesini gündeme getirek...
Otağımın müveqqeti sahibesi özümü itirdiyimi görüb, ayaqqabılarını yavaş-yavaş çıxarmağa başladı, sanki menden nese bir hereket gözleyirdi. Mense yerimden terpenmirdim ve ayaq üste dayanıb boş künce baxırdım. Sonra gözlerimi qonağıma zilledim, nehayetde pencereden çöle baxmağa başladım. Çölde maraqlı heç ne yoxuydu. Evlerin damında göyerçinler dolaşırdı. Men geri dönende o, koftasını da çıxarmışdı, et rengli lifçiyi heyasız kişiler kimi memelerini qamarlamışdı. Menim heyasız baxışlarım altında şalvarını soyunmağa başladı. Defelerle demişem axı: qadınlar söz tapmayanda soyunurlar.
- Dayan, - dedim. - O, dayandı ve teeccüble üzüme baxdı. - Niye bele eliyirsen? - deye xeber aldım.
- Bizi heç zaman soyundurmurlar, özümüz soyunuruq.
- Onu soruşmuram. Deyirem ki, seni bu yola vadar eden nedi?
Men centlemenliyimden bele elemirdim, sadece fahişelerin psixologiyasını öyrenmeye çalışırdım. Tebii, henanın yeri deyildi.
-

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 102 >>