encir ağacının dibindeki duşxanaydı. Heyetde tekce Yusifgilin duşxanası vardı. Onu atası Hesenağa dayı tikdirmişdi ve birce defe de olsun orada yuyunmamış, gecelerin birinde ölmüşdü. Deyirdiler ki, yuxudayken Ezrayıl onun üreyini oğurlayıb. Hesenağa kişini qebiristanlığa aparanda mene ele gelmişdi ki, onun üreyi yerinde yoxdu ve özünden qabaq Ezrayılla birge göye uçub.
Mehle adamları her heftenin sonu o biri küçenin başındakı hamama gedirdiler. Yusifgilden başqa. O, idmançıydı. Ezelelerini bizim qabağımızda oynatmaqdan hezz alırdı. İdmandan xüsusen de denizden gelenden sonra duşxanaya girirdi ve bundan açıq-aşkar qürurlanırdı... Üreyimizde hamımız ona oxşamaq isteyirdik.
Biz gözlediyimiz vaxt gelib çatdı... Yusif heyete giren kimi, çantasını qoca encir ağacının sınıq budağına keçirdi. Bizim maraqla ona baxdığımızı görüb, saçlarını geri daradı, hedeledi. Sonra mehrebanı çıxardı ve duşxanaya girdi...
Qadir Züleyxagilin qapısına menden qabaq çatdı, amma ağ sinesini menden qabaq görmek ona nesib olmadı. Qapını Züleyxanın atası açdı.
Yaqub dayı (olub-keçenlerden sonra "dayı" demek mümkündürse) denizde işleyirdi. Mehlenin böyük papaqlıları öz aralarında ona "zay Yaqub" deyirdiler. Hefte sekkiz, men doqquz denizde olardı. Hemin gün de denizde olmalıydı. Amma bizim gözlemediyimiz halda qapının ağzında zühur eledi. Qadirin qorxusundan dili tutuldu ve Yaqub dayının:
- Ne itin azıb burda?! - sualının cavabında kekeledi:
- Heç, - dedi ve dalı-dalı pillekenlerden düşdü.
Bu hadisenin üstünden bir neçe gün keçenden sonra isteyimize çatdıq, amma ilkin olaraq arzusuna Züleyxa yetişdi.
Yusif növbeti defe duşxanaya girende ona xeber eledik. O, duşxananın arxasındakı deşikden bir xeyli Yusife baxdı, sonra çıxıb getdi, biz de onun dalına düşdük. Qapılarının ağzında, o teref-bu terefe göz gezdirib, heç kimin olmadığına emin olandan sonra donunun qabağını açıb sinesini gösterdi.
- Hamısını göster! - Qadir çığırdı, amma Züleyxa onun sesini eşitmedi, çünki biz özümüze gelene kimi

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 102 >>