vardı. Payızın bu çiskinli havasında çiçekler öz renglerini itirmemişdiler. Mobil telefonumu çıxarıb, üstünde yağış damcıları mürgüleyen çiçekleri çekdim. Serdar bey malikaneni ve gül kollarını diqqetle süzdüyümü, onlara vurğunluqla baxdığımı görüb:
- Züleyxa xanım her seher özü bu güllere qulluq ederdi, onları Orhun bey Afrikadan getirmişdi, - dedi.
Ve men indi başa düşdüm ki, bu çiçekler niye gözeldiler. Çünki onlarda Züleyxanın nefesi vardı. Biz üçmertebeli malikaneye girdik. İçeriden kimsesizlik qoxusu gelirdi. Sanki hissiyyatım yoxa çıxmışdı. Men Züleyxanın henirtisini duya bilmirdim. Yuxarı qalxa-qalxa düşünürdüm ki, bir zamanlar Züleyxa da bu taxta pillelerle addımlayıb. Daha doğrusu, bütün bunları düşünmekden çox, tesevvür edirdim...
Hökumet memuru deste açarla ele addımlayırdı ki, men onu türme nezaretçilerine benzedirdim. O, bizden irelide addımlayır, her qapının ağzına çatanda dayanır, açarları şaqqıldada-şaqqıldada, celd bir hereketle qapını açır, kenara çekilir ve bizim otaqları seyr elemeyimizden zövq alırdı. Onun baxışlarında bir soyuqluq vardı.
Otaqlarda qeribe ve maraqlı heç ne yox idi. Her mertebede, demek olar ki, eyni eşyalar vardı: stol, stul, kreslo, divan, televizorlar... Onları toz basmışdı. Kimsesizlik bu eşyaları gözden salmışdı.
- Bunların üstünü örtmek olardı, - deye men nedense dillendim, belke de cansıxıcı pauzanı aradan qaldırmaq üçün bele dedim. Serdar bey:
- Dostları Züleyxa xanımın elleri deyen eşyaları çılpaq saxlamağı üstün tuturlar, - dedi, - özü de bunlar müveqqetidir, yeqin, malikanenin teze sahibi buranı alanda eşyaları da saxlamayacaq.Mene ele geldi ki, "çılpaq" sözünü Serdar bey qesden işletdi. Bu, Züleyxanın açıq-saçıqlığına işareydi. Ona göre de bir qeder incik ve kinayeli tonda:
- Belke özünüz alasınız? - dedim ve çiçek xesteliyinin izleri qalmış üzüne baxdım. Serdar bey köhne kişilere mexsus edayla, bir az da erkle çiynime vurdu:
- Param çatsa da, cesaretim çatmaz, - dedi.
Üçüncü mertebede qapısı bağlı iri bir

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 102 >>