otaq da vardı. Hökumet memuru:
- Merhumun şexsi eşyaları yığılan otaqdır. Yaxınlarından kimse onları apara biler, - dedi ve üzüme baxdı.
O, demek isteyirdi ki, özümü merhuma yaxın biliremse, hemin eşyaları götüre bilerem.
Men eşyaların neden ibaret olduğunu soruşdum. Memur cavab verdi ki, orada Züleyxa xanımın qanlı paltarlarından, köhne geyinceklerden, dodaq boyalarından, parfümden ve ber-bezek eşyalarından savayı bir şey yoxdur.
- O eşyaları Bakıya atasıgilin ünvanına gönderseniz, yaxşı olar. Men Bakıya qayıdan kimi onların yeni ünvanını öyrenib size xeber vererem, bir müddetdir ki, başqa yere köçübler, - dedim, sonra elave eledim, - qanlı paltarlarından başqa.
Qan iyinden ve qanlı paltarlardan zehlem getdiyine göre o otağa girmekden imtina eledim.
Biz geriye qayıtdıq. Qelbimde ve canımda sıxıcı bir ovqat vardı. Men burdan getmek istemirdim, hansısa bir qüvve, sanki ayaqlarımdan tutub geri dartırdı. Züleyxanı öldüren adamın kimliyini belke de burda öyrenmek olardı, meditasiya vasitesiyle. Amma buna halım qalmamışdı. Men indi heç ne istemirdim, bir künce çekilib, Züleyxanı, onun gencliyini, "Quş ağzı" restoranındakı şaqraq gülüşlerini, beyaz dişlerini, ala gözlerini xatırlamaq isteyirdim. Men arzuma çatdım, amma tek yox. Serdar bey ovqatımı duydu ve:
- Belke, "Quş ağzı" restoranında bir nahar eliyek? - deye teklif eledi, - istesen, rus vodkası da içerik.
Men imtina elemedim. Şerab içmeyin ve Züleyxalı günleri xatırlamağın esil meqamıydı. Üz-üze oturmuşduq ve herden mene ele gelirdi ki, qarşımdakı Serdar bey yox, Züleyxadır. Onun sifeti tez-tez deyişirdi. Boğaziçinden esen külek deniz sularını çiskinli yağış kimi herden üzümüze vururdu ve men ayılırdım. Denizde yelkenli qayıqlar yoxa çıxmışdı. Görünür, onlar güneş olanda denize çıxırlar. Belke Züleyxa olmadığına göre görünmürdüler?
- Cansıxıcı menzeredir, - dedim.
- Cansıxıcı ve üreküzücüdür, - deye Serdar bey sözüme qüvvet verdi.(ZÜLEYXA)..
Biz Züleyxa barede bir kelme de kesmedik. Belke de onu

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 102 >>