uğrunda ölen varsa vatandır" kelmesi qaralırdı. Bu sözlerin altında imza yox idi. Sonradan öyrendim ki, hemin misralar Tofiq Fikretindir. Şüşebendden çöle baxdım. Bağçada payız öz sözünü demişdi. Şabalıd ve cöke ağaclarının yarpaqları tamam tökülmüşdü. Lap heyasızları hele de budaqlardan asılı qalmışdı, küleyin elinde oyuncağa çevrilmişdiler, külek, sanki onlarla mezelenirdi. Bakını xatırladım. Sahil parkında sıra ile ekilmiş palıd, çinar ağaclarını payız çoxdan soyunmağa vadar elemişdi. Payızda ağaclar mesum qadına, külek ise heyasız kişilere benzeyir.
- Efendim, menimi aradınız? - deye arxadan bir ses eşitdim. Geri döndüm. Qarşımda arıq, hoqqar bir qadın dayanmışdı. Bildim ki, növbetçi deyilen şexs budur.
- He, sizi axtarırdım, - dedim, özümü teqdim eledim. O da elini uzatdı:
- Helime.
Men gelişimin meqsedini söyledim. O, Dinqo ve Mehemmed adını eşidende:
- Siz de emniyyetdensinizmi? - deye suallı nezerlerini üzüme zilledi.
Men üzünden yorğunluq yağan bu xanıma ele ayaq üstece bezi şeyleri başa saldım. Menim sözlerim onu bir qeder sakitleşdirdi ve Dinqo ile Mehemmedin qaldığı otağı göstermeye apardı. Bu da Mehemmedin otağı. Darısqal bir meknada beş telebe qalırdı. Mene ele geldi ki, bir zamanlar men de burada olmuşam. Çox şey tanış idi. Ve birden yadıma düşdü ki, qürbetde oxumuşam ve vaxtı ile men de beş neferlik otaqda yaşamışam.
Dinqo ile Mehemmedin yatdığı ikiqat çarpayıda indi başqaları uyuyurdu. Telebelerin üçü harasa getmişdi, ikisi otaqdaydı. Biz içeri girende derslerini hazırlayırdılar. Çelimsiz, arıq oğlan nese yazırdı, ortabab birisi ikinci qatda uzanıb kitab oxuyurdu.
Telebeler bizi gören kimi özlerini yığışdırdılar, ikinci qatda yatan oğlan da aşağı düşdü, her ikisi xoşgeldin etdi. Helime xanım başa saldı ki, men onlardan önce burada yaşamış oğlanın qohumuyam.
- He, biz de eşitmişik, bele bir şey, amma tam anlaya bilmedik, - çelimsiz oğlan bele dedi.
- Ne eşitmisiniz ki? - xeber aldım.
- Onlar hansısa qrupa qoşulublar.
Men ixtiyarsız

<< 1 ... 45 46 [47] 48 49 ... 102 >>