ermenileri daim destekleyen Amerikanın bostanına daş atdıq. Hemişeki kimi yene de o neticeye geldik ki, günah bizim özümüzdedir. Sürücü arxadaşım:
- Doğru, hepsi kendimizin suçu, - dedi.
* * *
Teyyaremiz vaxtında havaya qalxdı, ayağımız yerden üzüldü...
Yene de qorxu sindromu. Havada üzen gemi, içeride bir-birile xosunlaşan sefer yoldaşları, tranzitle geden yarıyuxulu sernişinler ve öz-özüyle, fikirleriyle tek qalan bendeniz. Teyyare bir müddet yerinde guruldayandan, sızıldayandan, titreyenden sonra yerinden götürüldü, men de başqaları kimi üreyimde "Allah kömeyimiz olsun" dedim ve yerimi rahatladım.
Göyerçin barmaqlı, gülerüz stüardessa bizi tehlükesizlik vasitelerinden agah etdikden sonra film başladı. "Terminator"un növbeti seriyasıydı. Ezelelerine günebaxan yağı sürtmüş (bizim bazardakılar meyveleri bu cür yağlayırlar) Şvartsnegger, Kaliforniyanın indiki qubernatoru, pulemyotun güllelerini yağış kimi adamların başına yağdırırdı. Yorucu ve tanış menzereydi. Kinorejissorların, "prokatçik"lerin manyaklığına söz ola bilmezdi. Sadizmin terefdarları olan tamaşaçılar bu mezereni böyük lezzetle seyr eleyirdiler. Men qulaqcıqları çıxardım, radioya qoşuldum. Kanalların birinde "seksiler" seslenirdi, digerinde "İnşallah" mahnısının hezin sedası adamı sakitleşdirirdi. Bu mahnını men ilk defe texminen beş il bundan evvel Moskvada olarken eşitmişdim. Uşaqlıq dostum Elmir "Ximki"deki binanın 22-ci mertebesinde maqnitofonu oxudurdu. Mahnı xoşuma gelmişdi. "Bilirsen, oxuyan kimdi?" - deye soruşdu. Men onu İqlesiasa, sonra Co Dassene benzetdim. "Salvator Adamodur", - dedi. O zaman men bu müğennini keşf eledim. Bakıya qayıdanda Elmir o diski mene bağışladı. İndi bu mahnını eşidende qorxum yoxa çıxdı. Semanın enginliyinde Tanrıya yaxın bir yerde "İnşallah" oxunurdusa, demeli, inşallah Bakıya da sağ-salamat çatacaqdım.
Teyyare hava limanına enende meqapolise çevrilen şehere baxdım. Qerbin ve Şerqin qovuşağında yerleşen şeher getdikce daş qebiristanlığına benzeyirdi. Daşa,

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 102 >>