nisye alır. Milyarder ölkede de çöreyi nisye alarlar?! Bağlayacam buranı! - deye özüne beraet qazandırdı ve çöreyi qarıya verdi. Qarı çöreyi alıb torbasına qoydu ve çox zeif sesle "sağ ol, çox sağ ol" deyib belini büke-büke uzaqlaşdı. Mene ele geldi ki, o qarını önceler hardasa görmüşem.
Çöle çıxdım. Qarı elini torbaya salıb eşelenirdi, yeqin ki, çöreyin böyründen qoparıb yemek isteyirdi. Tükü tökülmüş bir pişik onun böyür-başına fırlanırdı. Qarı çörekden kesib ona atdı, pişik çöreyi iyledi, amma yemedi ve ikiqat eyilmiş qarının tumanına sürtünmekde davam eledi.Qarının onu qovmağa heyi qalmamışdı, belke de pişik özününküydü deyen yanından qovmurdu...
Nehayet, ünvanı tapdım. Birinci mertebesinde "Ramal" mağazası yerleşen bina on üç mertebeliydi. Onun yanındakı zibillikde bir kişi ile qadın eşelenirdi. Durub baxdım. Qadın nese tapmışdı, kişi onun elinden almaq isteyirdi.
"Bilirsen, bizimle avropalıların arasında ferq nedir?" Bu sualı mene bir zamanlar yaşca böyük hemkarım vermişdi. Başımı bulamışdım. "Ferq ondadır ki, avropalılar öz vetenlerinin zibilliyinde eşelenmeyi qürbetde firavan yaşamaqdan üstün tuturlar". Hemin hemkarımın bu fikirlerini yadıma salanda üreyimde Ulu Yaradana şükür eledim. Şükür eledim ki, "axırı biz de vetenimizin zibilliyinde eşelenmeyi qürbetde yaxşı yaşamaqdan üstün tuturuq". Bilirem ki, sarsaq fikirdi...
Binanın onbirinci qatına piyada qalxdım, lift işlemirdi. Beşinci mertebeye çatanda dayanıb nefesimi derdim. Yan otaqdan qatmaqarışıq melodiya eşidilirdi. Musiqinin sözlerini anlaya bilmedim. Deyesen, azerbaycanca oxuyurdular.
Nehayet, çatdım. Çin istehsalı olan demir qapını astaca döydüm ve bir müddet gözledim. İçeriden ses gelmedi. Yeqin ki, eşitmediler. Çünki qapının sesi yaxşı çıxmırdı. Ona göre de qapını tezeden, amma bir az berkden döyesi oldum. Aha, eşitdiler. Ayaq sesleri qapıya yaxınlaşdı ve qapının o biri üzündeki adam kimliyimi xeber aldı. Deyesen, Fatime xanım özüydü. Men kimliyimi dedim, köhne qonşuları olduğunu yadına

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 ... 102 >>