saldım.
O, meni xeyli sorğu-suala tutdu, kimin oğlu olduğumu, hansı işin qulpundan yapışdığımı tekrar- tekrar soruşdu, amma xatırlamadı. Görünür, tanımaq istemirdi, hansısa keçmiş xatire meni tanımaqdan çekindirirdi. Nehayet o:
- İndi qonşulara da etibar qalmayıb, özü de köhnesinden ola, - dedi.
Men onun eyhamlarını başa düşdüm. Köhne qonşular keçmişdeki etibardan istifade edib borc pul alırdılar, amma qaytarmırdılar. Zemane deyişmişdi. Ele adamlar da. Men dübare dedim ki, ele- bele qonşu deyilem, yazaram, belke de meni televizorda görüb, amma tanımayıb. Qapının dalındakı ses meni yene de tanımadığını dedi.
- Mehemmedden xeber getirmişem, - dedim.
Menim bu qefil xeberimden o, özünü itirdi, sesini xırp kesdi. Yeqin, mene ne cavab vereceyini düşünürdü. Sonra asta sesle, az qala pıçıltıyla:
- Türkiyeden gelmisen? - deye xeber aldı.
Onun sualına cavabında men de astadan dedim ki, Türkiyeden gelmişem ve Mehemmed barede vacib xeber var.Bundan sonra o, qapını azca araladı, meni başdan ayağa qeder süzdü. Üst-başıma baxdı, deyesen, normal adam olduğuma inandı, qapını tamam açıb:
- Gelin, - dedi ve kenara çekildi.
Men içeri keçdim. Kandar qaranlığıydı. Cavan bir qız aralıda dayanmışdı. O da Fatime xanım kimi hicablıydı ve baxışlarıyla bizi izleyirdi.
- Anam, sen get derslerini hazırla, - deye Fatime xanım qıza bu cür müraciet eledi, sonra mene teref dönüb, - anamın adını qoymuşuq, onu xatırlayarsınız, yeqin.
Men onun son sözlerini başımla tesdiqledim. Cavan qız yan otağa keçdi, biz ise qonaq otağında oturduq.
Qonaq otağı da yarıqaranlıq idi. Bu cür alatoran mühit adamda bedbin ehval yaradır. Uzun müddet bele bir mekanda yaşasan, görme qabliyyetini de itirersen. Amma, deyesen, bu, ev sahiblerinin vecine deyildi.
Oturduğum divan köhneydi, yumşaqlığı itmişdi. Güman ki, köhne evin yadigarıydı. Fatime xanım:
- İndi size çay getirerem, - deyerek, metbexe keçdi ve menim:
- Zehmet çekmeyin, - sözlerimi qulaqardına vurdu.
O gelene kimi etrafa göz gezdirdim. Servantda

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 102 >>