bir neçe şekil vardı. Durub onlara yaxınlaşdım, diqqetle baxdım. Mehemmedin uşaqlıq şekli, bacısı ile birge dayanıb, görünür, köhne mehlede çekilib. Mehemmedin eyninde ağ, uzun alt paltarı var, belelerini qoca kişiler geyinir. Bacısının uzunqol köyneyi ve uzun tumanı var, başına yaylıq bağlayıb. Her ikisi neyese baxıb gülür, gözlerini de azcana qıyıblar. Yusifin duşxanasının böyrü görükür, encir ağacının kölgesi ora düşürdü.
Sonra Mehemmedin cavanlıq şekli gelirdi. O, bu şekli, yeqin, şeref lövhesi üçün çekdiribmiş. Mene bele geldi. Qaraqaş, qaragöz bu oğlan hemin vaxt ne düşünürmüş, gören? Fikirlidir, sanki, qarşıda onu ağır döyüş gözleyir. "İndi hardadır?" - deye özüm-özüme pıçıldadım ve nedense onun günahsızlığına inandım.
Fatime xanım bir azdan mecmeyiyle birge qayıtdı. Çayı stolun üstüne qoydu, menim şekillere diqqetle baxdığımı görüb:
- Köhne mehlemizi tanıdınız, yeqin? - Başımla tesdiqledim. - Mehemmed bu şekli Türkiyeye getmezden önce çekdirmişdi, - deye elave eledi.
- He... - Men dodağımın altında mızıldandım.
- Çayınızı için. Lenkeran çayıdır, reng qatılanlardan deyil.
Bundan sonra o, qapını azca araladı, meni başdan ayağa qeder süzdü. Üst-başıma baxdı, deyesen, normal adam olduğuma inandı, qapını tamam açıb:
- Gelin, - dedi ve kenara çekildi.
Men içeri keçdim. Kandar qaranlığıydı. Cavan bir qız aralıda dayanmışdı. O da Fatime xanım kimi hicablıydı ve baxışlarıyla bizi izleyirdi.
- Anam, sen get derslerini hazırla, - deye Fatime xanım qıza bu cür müraciet eledi, sonra mene teref dönüb, - anamın adını qoymuşuq, onu xatırlayarsınız, yeqin.
Men onun son sözlerini başımla tesdiqledim. Cavan qız yan otağa keçdi, biz ise qonaq otağında oturduq.
Qonaq otağı da yarıqaranlıq idi. Bu cür alatoran mühit adamda bedbin ehval yaradır. Uzun müddet bele bir mekanda yaşasan, görme qabliyyetini de itirersen. Amma, deyesen, bu, ev sahiblerinin vecine deyildi.
Oturduğum divan köhneydi, yumşaqlığı itmişdi. Güman ki, köhne evin yadigarıydı. Fatime xanım:
- İndi

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 102 >>