yadımda saxlamışdım. O, menim diqqetle baxdığımı görüb heyecanlanan kimi oldu, qızardı, yaylığını düzeltdi. Men:
- Orda dediler ki, Mehemmed yoxa çıxıb, siz bilen harda olar? - deye suala sualla cavab verdim. O, duruxdu. Qeribeydi ki, heç nigaran olmadı da. Sanki her şeyden xeberi vardı. "Bu nece anadır?!" Özlüyümde heyretlendim. Sonra Fatime xanım hüznlü sesle:
- Biz heç ne bilmirik, - dedi, - ele bilirdim, siz nese bilirsiniz.
- Mehemmedin yoxa çıxmasını size İstanbuldan da xeber veribler. Heç narahat olmadınızmı? Fatime xanım yene de susdu. Men davam eledim:
- Sizin bacınız vardı, Züleyxa. Ondan xeberiniz var?
Züleyxa adını eşidende sanki onu ilan vurdu, ağzı-gözü eyildi, kirpikleri seyrimeye, dodaqları ve elleri titremeye başladı.
- Ondan danışma! O, kafirdir! - deye üzüme bozardı.
- Onun haqqında keçmiş zamanda danışsanız yaxşıdır, - dedim, - çünki o, yoxdur, o, ölüb, daha doğrusu, öldürübler.
Menim bu sözlerim Fatime xanıma tesir elemedi. Görünür, o, ölümden xeberdar idi, belke de bu qara xeber onun vecine deyildi.
- Mehemmedden şübhelenirler, - dedim, - onun adı bir terrorçunun gündeliyinden tapılıb.
- Mehemmedin o qancığı öldürmesine inanmıram. Amma öldürübse, südümü ona halal edirem.
- O, sizin bacınız idi, onun haqqında bu qeder qansız niye danışırsınız ki?! - heyretimi gizletmedim.
Fatime xanım hikke ile:
- Siz heç ne bilmirsiniz. Siz onu tanımırsınız! - dedi. Sonra o biri otağa keçib, "Hürriyyet+" qezetinin bir neçe nüsxesini getirdi ve stolun üstüne atdı. - Baxa bilersiniz, adam onlara baxanda özü özünden iyrenir. Eslinde, men onlara el vurmamalıyam, kitabımız buna icaze vermir, amma mecburam.
Qezetleri bir-bir sehifeleyib baxdım. "Hürriyyet+"in elaveleriydi. Züleyxanın yarıçılpaq şekilleri qezeti "bezeyirdi". Şekillerin hamısı, demek olar ki, eyni pozada çekilmişdi. O, ne istediyini bilen qadınlardan idi ve indi de beleydi. Güler ala gözler, ovsunlu baxış, ağappaq dişler. Züleyxa, sanki dişlerinin ağlığını göstermek üçün gülürdü...

<< 1 ... 55 56 [57] 58 59 ... 102 >>