qışqırdı. - Biz namuslu adımızı qoruyaq, bir leçer de kef çekmek üçün onu lekelesin?! - Fatime xanımın bu qeyzinde Züleyxaya qarşı qısqanclıq hisslerini sezmemek mümkün deyildi. - Qoy, o getsin, dünyanı gezsin, kef elesin, bizse biabır olaq, susaq! Belesine ölüm de azdır! Qızı qulaqlarını tutub öz otağına qayıtdı. Men:
- Her halda insana cezanı Tanrı vermelidir, bende yox! - deye etiraz eledim.
- Onu men sizden de yaxşı bilirem, amma siz çox şeyi bilmirsiniz. İndi men danışım, siz de yaxşı-yaxşı qulaq asın.
- Dinlemeye hazıram. Menim qulaqlarım sizin ixtiyarınızdadır, - dedim.O, başladı, özü de ne başladı. Züleyxanın seherden axşama kimi küçeleri dolaşmasından, videobarlara getmesinden, pozğun pornofilmlere baxmasından...
- O, dişi canavar idi, vehşiydi. Bir de görürdün ki, evden çıxdı ve gece qayıtdı. Xüsusen de atam denizde olanda. Babam xeste yatdığından anam ona baxmağa getmişdi. Biz evde tek idik. Men Züleyxanın atmacalarından, söhbetlerinden qorxurdum. Çünki lap uşaqlıqdan kendde, babamgilde böyümüşdüm, Quran oxumuşdum, namaz qılmışdım, men ağzıdualı bir adam idim. O kend imanlı adamların yeridir. Qız-gelini üzü-başı açıq görmezsen. Bütün şeher denize axışanda bu kendin başıbağlılarından heç biri çöle çıxmırdı. İstide yanardılar, amma denize getmezdiler. Adamlar denize müqeddes varlıq kimi baxırdılar. Onu murdarlamaq istemirdiler. Çünki deniz adamlara çörek verirdi, bereket getirirdi. Züleyxa kimi adamların sifetindendir ki, o da bizden küsdü. İndi denizde denizlik qalmayıb... Men herden evden bayıra çıxırdım, köhne mehlemiz üçün darıxanda ata evine gelirdim... Bir axşam Züleyxa yene de evden çıxdı ve gece qayıtdı. Otağıma girib güle-güle, meni cırnada-cırnada qeribe bir kinoya baxdığını dedi. Onun qeribe saydığı kinoda kişiler ve qadınlar min hoqqadan çıxırdılar. Züleyxanın hereketleri barede atama demekden qorxurdum. Züleyxa meni hedelemişdi ki, atama, ya anama bir söz desem, Yusifi yoldan çıxaracaq...
Bu sözlerden sonra o, susdu. Men pauzadan

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 102 >>