köçmeydi. Emalatxananın qarşısında iri şabalıd ağacları vardı. İstanbul istisi onun yarpaqlarında buxarlanırdı. Girecekde meni Küçükoğlunun kömekçisi qarşıladı ve mansarda devet eledi.
Serdar bey böyük bir molbertin qarşısında dayanıb, uzun-uzadı neyese baxırdı, yeqin Boğaziçiyle bağlı nese çekirdi. Ecaib görkemdeydi. Eyninde qısaqol, dizden yuxarı göy xalat ve gödek sarı şalvar vardı. Ayağına mest keçirmişdi. Meni gören kimi yaş, yaşıl güllü desmalla ellerini sildi ve eyleşmek üçün yer gösterdi. Emalatxanada seliqe-sahmandan eser-elamet yoxuydu ve başdan-ayağa resmlerle bezedilmişdi, daha doğrusu, resmler hara geldi atılmışdı. En çox Boğaziçinin tesvirleriydi. Gözel xanımların naturadan da resmleri vardı. Bu açıq-saçıqlığa göre Türkiye metbuatı her addımbaşı onu tenqid eleyirdi. İslamçılar onun emalatxanasını yandırmağa bir neçe defe cehd de göstermişdiler. Bu melumatları yolda mene Cövdet bey danışmışdı ve naturadan çekilmiş resmlerle bağlı ona her hansı sualı vermemeyi tövsiye elemişdi.
Serdar beyden öyrendim ki, Züleyxa xanım "Bahar çiçekleri" adlı gözellik salonunun rehberidir, amma bu "çılğın azeri qızıyla" görüşmek çetindir.
- Züleyxa xanım Azerbaycandan gelen müsafirlerle heç görüşmek istemez, - dedi.
- Siz ona menim adımı deseniz, mütleq görüşmek isteyecek, - israr eledim ve Züleyxa xanımla uşaqlığımızın bir yerde keçdiyini, bir zamanlar çox yaxın olduğumuzu anlatdım ve tekidlerim öz behresini verdi.O, menim indiye kimi görmediyim, kobraya oxşar, iri mobil telefonla Züleyxa xanımın nömresini yığdı, amma neticesi olmadı. Nömre cavab vermirdi, yeqin "ehate dairesinden xaricdeydi". "Merak etmeyin, onu tapacayız", - Serdar bey menim narahat olduğumu görüb gülümsündü.
Süfreye çay geldi. Serdar bey ana babasının Qarabağdan gelmesinden, nesil tarixçesinden (şeceresinden), İstanbulda senedsiz qaldığına göre babasının qazamata atılmasından qısa danışdı ve yeniden zeng eledi. Bu defe telefonu götürdüler. Deyesen, Züleyxa xanımın katibesiydi. Serdar bey onunla

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 102 >>