istifade edib soruşdum:
- Yusifin meseleye ne dexli?
Fatime xanım duruxdu. Nese fikirleşdi ve handan-hana dedi:
- Belke de men bunları size dememeliyem, amma oğlumun ve heqiqetin xatirine, müqeddeslerimizin ruhu namine deyecem. Men Yusife vurulmuşdum...
- Mesele aydındır, - dedim, - siz Züleyxanı Yusife qısqanırmışsınız.
- Yox, söhbet qısqanmaqdan getmir. Sadece Züleyxa bunu qesden edirdi. O, meni mehv elemeyi, alçaltmağı qarşısına meqsed qoymuşdu. Bilirdi ki, menim uşaqlıqdan Yusifden xoşum gelir. Amma bu, Züleyxanın düşüncesinde olanlardan deyildi. Yusifden söz düşende o, meni ele salırdı. Ecaib-qeraib şeylerden danışırdı, adamı başdan çıxaran sehneler tesvir edirdi. Guya ki, menimle Yusif... Neyse... Züleyxa üçün müqeddes heç ne yox idi...
Söhbetin bu yerinde Züleyxanın Yusif barede danışdıqlarını xatırladım. O, Yusifin ölümüne istehzayla yanaşmışdı: "Demeli, men bir şehidin heyatdan nakam getmesine imkan vermemişem", - demişdi.
- O hadiseden sonra ise...
Fatime xanım yene de danışığına ara verdi. Men söhbetin neden getdiyini bilirdim. Yusifden uşağa qalması barede Züleyxanın etirafları qulaqlarımdan getmemişdi.Züleyxa Yusifi yoldan çıxara bilmişdi. Onu demek isteyirsiniz, elemi?
- Onların her ikisini şeytan yoldan çıxarmışdı. Men bunu bilen kimi atama dedim. Şeytanın mehlemize hakim kesildiyine şübhem qalmayandan sonra. Züleyxa özü şeytanileşmişdi, hansısa namelum ruhların ixtiyarındaydı. O, özünü itirmişdi...
Fatime xanım söhbetine ara verdi. Nese fikirleşdi, gözleri yol çekdi ve çaya işare ile:
- Niye içmirsiniz? - deye soruşdu ve ayağa durub metbexe keçdi.
Başa düşdüm ki, boğazı quruduğundan su, ya çay içmek isteyir. Mömin qadınlar kişilerin yanında tike kesmez, su içmezler.
İndi orta esrler olsaydı, Züleyxanı daş-qalaq ederdiler, Avropada ise "autodafe" ederdiler, yeni diri-diri tonqalda yandırardılar. Birinci onu bacısı satardı. Buna heç bir şübhem yoxuydu. Fatime xanım qayıtdı. Sakitleşmişdi. Menim sualımı gözlemeden söhbetini davam

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 102 >>