eletdirdi:
- Men Züleyxaya göre tez ere getdim, daha doğrusu, atam menden, geleceyimden qorxduğuna göre tez ere verdi. Özüm de qorxurdum. Şeytan meni de yoldan çıxara bilerdi. O, her yerdeydi.
- Amma Züleyxa sonra geldi, - deye men onun monoloquna müdaxile eledim, - Bakıya qayıtdı. Fatime xanım:
- Geldi, - deye menimle razılaşdı, - bir ara men onu bağışlamağa da hazır idim. Hetta Dubayda yoxa çıxandan sonra halına acıdım da. Amma bu qezetler bize gelende menim evvelki hisslerim de qayıtdı. O, bizden el çekmek istemirdi. Şeytan qayıtmışdı. Men onun fesadlarından qorxurdum. Evde qız uşağım böyüyürdü. Züleyxa onun xalasıydı. Bir suyu da qıza sıçraya bilerdi. Qızları yoldan çıxarmağa ne var ki. Qezetler uşağın eline düşseydi, bir Allah bilir, neler olacaqdı... Mehemmed İstanbuldan yarımçıq geri dönende ise heç ne gözüme görükmedi. Dünya başıma fırlandı. "Get o qancığı öldür!" dedim. O, getdi...
- Ve qayıtmadı...
- O, qayıtdı, amma bura yox, İrana. Bacı-qardaşlarımızın yanına. Amerikalılar Qarabağda İrana qarşı nese hazırlayırlar. Biz buna yol vermerik.
- Hardan bilirsiniz? Mehemmed dedi?
- Bilirem. Üreyime nese damıb... - bir qeder susduqdan sonra elave eledi, - televizorda dediler ki, Amerikanın İrana verdiyi müddet başa çatır...
Bir qeder önce iranlı hemkarım: "Gören, Amerika İranı vura bilermi ve eger vursa, azerbaycanlı qardaş-bacılarımız ne fikirleşecek?" - deye sual etmişdi.
Fatime xanımın öncegörümünün ne qeder gerçek olub-olmadığını men sona qeder başa düşe bilmedim. Mene ele geldi ki, Fatime xanım deli olub. Mehemmed hara, İran hara? Onları bir- birine ne bağlayırdı ki? Suallar çox, cavablar ise yox idi. Her şey müemmalıydı. Fatime xanımın böyüdüyü dindar kend kimi...Xudahafizleşib getmek isteyerken ev sahibesinin cavan qızı yan otaqdan çıxdı ve meyus-meyus üzüme baxıb soruşdu:
- Qardaşımdan bir xeber var? - Başımı buladım. - Men onu çox isteyirem. Mehemmed çox vicdanlı ve pak adam idi. Her şeyi öyrenmeye can atırdı. Ona göre de çox vaxt çaşırdı.
-

<< 1 ... 60 61 [62] 63 64 ... 102 >>