He, yeqin ki...
Aramızda uzun pauza yarandı. Buradan çıxmaq lazım idi. Mene ele geldi ki, getmeliyem, suala cavab olmayan yerde dayanmaq cansıxıcıdır.
- Bir şey öyrene bilseniz, mene de xeber verin, - dedim ve vizit kartımı çıxarıb, stolun üstüne qoydum.
* * *
"Nesimi" metrosuna piyada düşdüm. Bir az tek qalmaq, Mehemmed haqqında düşünmek isteyirdim. Men fikir dolanbaclarında çaşmışdım. Mehemmed xalasını niye öldürmeliydi? Namus üstemi, yoxsa başqa sebeb vardı? Bu adamlar da, deyesen, ağıllarını itiribler. Azadlıq gezen hicabın eleyhinedir, hicab örten azadlığın. Arada yazıq Mehemmed qalıb. Göresen, o, uşaqlıqda nece olub? Dindar bir kendde böyüyüb, sonra şehere gelib. Axırda İstanbul. Mömin aileden çıxmış, zina eden qadınların cehennem odunda yanacaqları barede hekayetler eşitmiş, televizorda ise oğrun-oğrun komikslere, manyaklığı telqin eden filmlere baxmış bir cocuq nece ola bilerdi. Yeqin ki, çaşardı. Bilirem, bütün bunlar, eziz oxucum, yorucudur. Sizi, yeqin, tamam başqa metlebler düşündürür. Men de ele onu axtarıram. Meselen, sizin üçün maraqlı deyilmi ki, sinif yoldaşları kafeye, bar-kluba getmek isteyende Mehemmed bundan imtina eleyir, eve telesir, anasının tövsiyesiyle "şeytan yuvalarından" uzaq gezmeye çalışır, evezinde ise "ana uşağı" leqebi qazanır. Quran oxuyur, amma oxuduğu yadında qalmır. Çünki fikri başqa yerdedir... Bele-bele işler...
Üreyimde sonuncu kelmeni defelerle tekrarladım, sanki, bu, meni fikir dolanbaclarından çıxaracaqdı. Çıxardı da. Qulağımın dibinde maşın siqnalı eşitdim, ehemiyyet vermedim. Sonra adımla çağırdılar. Çevrilib baxdım. Qara rengli "Prado" sürücüsü maşının şüşesini aşağı sala- sala:
- Yaman fikirlisen, - dedi.
Men onu derhal tanıdım. Telebe vaxtı bir yataqxanada, bir otaqda qalmışdıq. O, hüquq fakültesinde oxuyurdu, arada-bir görüşürdük. Men onu Mopassanın "sevimli dostuna" benzedirdim. Qara, qalın bığları, şeve saçları, iri, ala gözleri, çekme çenesi, gülende batanyanaqları. Batmış yanaqları su burulğanına

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 102 >>