İslam tarixinden başqa, islam psixologiyası, islam sosiologiyası, islam musiqisi, hetta tesevvüf, mövlevilik derslerini öyrenmeli, ney çalmağı bacarmalı, ilahiyyatın müxtelif qollarını bilmeli, Qurani-Kerimi düzgün qiraet elemeli, yaxşı avaz tutmalı, xettatlığı öyrenmeliydi... Bir sözle, islam bir deryaydı. İslam sona qeder derk olunmayan bir elm idi. "O, derslere böyük bir hevesle girişmişdi" - desem, keçmiş sovet metbuatının örneklerini tekrarlamış olaram. Amma o, doğrudan da hevesliydi. Bütün bunları öyrenmeye can atırdı. Mehemmed şie ailesinde böyümüşdü, amma indi sünnilerin içine düşmüşdü, sufi elmini xırdalıqlarına qeder bilen uşaqlarla dostluq elemeye mecburuydu. Ona göre de heç kime qarışmırdı. Neqşibendiler kimi ne uzun cübbe geyinirdi, ne başına tekye qoyurdu, ne de saqqal saxlayırdı. Bığ saxlayan nurçulara da qoşulmurdu. Sade, adi geyimde derslere gelirdi.
Tez-tez öz aralarında dava eleyen zamançılarla, teriqetçilerle, nurçularla da işi yox idi. Ara-sıra, lap çox darıxanda Sevil-Nuri salonuna geder, şairlerle görüşe qatılardı. Sufiçilikle, islam edebiyyatı ile bağlı müsteqil mühazirelere qulaq asardı. Amma onun esas günü Emin Xalçaçı yataqxanasında keçerdi. Universitetden gelen kimi kontine - yemekxanaya düşer, fişlerini (talonlarını) verib, yemeyini götürer, qarnı doymayanda ise anasının verdiyi puldan xercleyerdi.
Sonra otağa çıxıb öz guşesine çekiler, derslerini hazırlayardı. Herden uşaqlara qoşulub televizora baxar, tesevvüf barede öyrendiklerini defterine qeyd eleyerdi.
Amma bir gün, bir gün, tesadüfen xalası Züleyxanı gördü. Evvelce jurnalda, sonra "Hürriyyet+" qezetinin sehifelerinde, axırda televerilişde.
Bu adi günlerin birinde baş verdi. Hemin gün, yeni anası, babası, Xezerin qumlu sahili üçün darıxmışdı ve fikrini dağıtmaq üçün İstanbulu gezirdi. Şeherin çoxsaylı minarelerini seyr edirdi. Onlar doğrudan da ezemetliydiler. Xüsusen de Sultan Mehmet camesi. Şeherde bu qeder mescidin olması evveller ona qeribe gelirdi. Çünki heç bir şeherde

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 102 >>