danışa-danışa arxa otağa keçdi ve bir azdan qayıtdı.
- Sen doğru demisen. Züleyxa xanım görüşmeye hazırdır, bizi ofisinde gözleyir...
Serdar beyin sürücüsü arif adamıydı. Züleyxa Göyçeyin yanına gedeceyimizi eşidende güldü, maşını böyük bir lezzet ve memnunluqla işe saldı ve biz Nişantaşı semte yollandıq. Küçükoğlu yolda mene sözarası anlatdı ki, Züleyxa xanımın "gözel refiqeleri" var. Ve soruşdu ki, men tesadüfen onlara "baxmağa" gelmemişem ki? Men "yox" cavabını verdim. Amma, deyesen, o, menim semimi etirafıma bir az şübhe ile, bir az da qısqanclıqla yanaşdı. "Bahar çiçekleri" Nişantaşının en hündür mehellelerinden birinde yerleşirdi. Zengin malikanelerin arxasındakı tepelikdeydi. Üçmertebeli yaraşıqlı binaydı. Şüşeleri maviye çalırdı. Qarşısında şabalıd, cöke ve palıd ağacları vardı.
Züleyxa Göyçeyin katibesi ve kömekçisi vestibülde bizi gözleyirdi. Küçükoğlunu görende gülümsündüler ve "Efendimiz, xoş gelib" - deye bizi salamladılar. Onların üzlerindeki çoxmenalı tebessüm gözlerimden yayınmadı. Birinci mertebeden sağa ve sola dehlizler uzanırdı. İçeriden cürbecür etir iyi gelirdi.
İkinci mertebeye qalxdıq ve bir neçe deqiqeden sonra men "Boğaziçinde yelkenli güneş" resmi asılmış otaqdaydım.
Mene ele geldi ki, bura gözellik salonundan daha çox diplomatik korpusu xatırladır ve indi gördüyümüz otaq da ziyafet verilen guşedir. Çünki otaq çox işıqlı ve havalıydı. Sol divarda bar yerleşdirilmişdi. Bir qeder aralıda bedennüma güzgü qoyulmuşdu, sağda divan, kreslo ve jurnal stolu vardı.
Serdar beyin Selma xanım kimi çağırdığı katibe bize oturmaq üçün yer gösterdi ve dedi ki, Züleyxa xanım çox yaxın zamanda görüşümüze gelecek. Biz oturmaqdan imtina etdik ve mavi şüşelerin arxasından Boğaziçine baxdıq. Men şüşelerin niye mavi olduğunu indi anladım. Görünür, sahibe özü bele istemişdi. Uzaqda görünen sular öz renginde görünürdü, bele demek mümkünse, önümüze açlıan menzere daha celbediciydi. Ağır yük gemileri günbatana doğru irelileyirdi, vapurlar sahilden-sahile yön

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 102 >>