oğrun-oğrun etrafa baxdı, hamı öz işindeydi, adamlar onun kimi harasa telesirdiler, yalnız bir küncde oğlanla qız ne baredese xısınlaşırdılar, gülüşürdüler. Bir az aralıda, köhne parkdakı oturacaqda kimse büzüşüb yatmışdı.
Şeheri dolanmaq istedi. Yataqxanaya qayıtmağa telesmirdi. Vapurla Boğaziçini xeyli gezdi. Topqapıda oldu, beledçiyle birge keçmişe seyahet eledi. En çox yadında qalan ise Roma imperatorlarının tikdirdiyi Yerebatan saray ve orada üzen lodur balıqlar oldu...
Axşamdan xeyli ötmüş yataqxanaya qayıtdı, otaq yoldaşları yatmışdılar. Sakitce paltarını soyunub, yerine girdi, başının altında nese xışıldadı, dirseklenib baxdı. Alaqaranlıqda "Hürriyyet+"in loqosunu tanıdı. Qezetin ötenilki saylarıydı ve orada xalasının ona tanış şekilleri ve haqqında melumatlar vardı...
Qezetleri bura kimse getirmişdi, amma kim? Burası qeribe ve müemmalıydı. Sanki kimlerse onu sınağa çekirdi, qesden cırnadırdı. İstedi dehlize çıxıb qezetlere yaxşı-yaxşı baxsın, amma qorxdu. Yeni nese tapacağından çekindi. Bu işi sabaha saxladı.
Yuxulamağa çalışdı. Ne illah eledise, yuxuya gede bilmedi. Onu qara basırdı. Sayıqlayırdı. "Bahar çiçekleri"nin dehlizleri, hücrelerden gelen cürbecür sesler, iniltiler, sonra "iri qapanmış gözlerle" filmi. Maskalı kişiler ve qadınlar. Özünü Tom Kruzun (personajın adı yadında qalmamışdı) yolunda qurban veren fahişe qadın. Birden Mehemmed görür ki, Tom Kruzun yerinde o özüdür, maskalı qadın onun qorxudan ağappaq ağarmış sifetine baxır ve birden maskanı çıxardır. Mehemmedin heyretden gözleri berelir. Bu qadın Züleyxadır...
Qarabasmalardan onu Dinqo ayırdı ve:
- Ne oldu sene? - deye pıçıltı ile soruşdu.
Mehemmed durub yerinin içinde oturdu. Bir anlığa harda olduğunu yadına salmağa başladı. Otağın alaqaranlıq ab-havası onu yuxudan tam ayılmağa qoymurdu. Yuxudakı sehne hele de gözlerinin önündeydi, lap yaxınlarda dolaşırdı.
- Heç, - dedi ve yerine uzandı. Bir az keçmiş tam özüne geldi ve asta sesle, - Dinqo, senden bir söz soruşacam, amma öz

<< 1 ... 75 76 [77] 78 79 ... 102 >>