adamı eve buraxmaq istemirdi. Amma, görünür, o, israr edirdi:
- Yalnız bir neçe deqiqeliye.
Nehayet, çağırılmamış qonaq özünü içeri dürtdü. Bu, Mehmet bey idi. Mehemmed onu xalası ile ilk görüşünde görmüşdü. Mehmet beyle birge içeri siqar ve spirt iyi de doldu. Xalasının erkeyi, yeqin, bu kişiymiş. Onlar yuxarı mertebeye çıxdılar. Bir müddet onlardan ses çıxmadı. İçeride ne baş verdiyini başa düşmek ele de çetin deyildi. Qapalı otaqdan qadınla kişinin sesi gelmirse, demeli, başları özlerine qarışıb.
Mehemmed stolun üstündekilere el de vurmamışdı. O, bura nahaq geldiyini düşünürdü. Başqasının heyatına, hetta xalası da olsa bele, qarışmağa haqqı yox idi. Amma bes iman-din ne olsun? Ailesinin namusunu, leyaqetini kim qoruyacaqdı?! Hetta doğma evinden yüzlerle kilometr uzaq olsa da. Namus namusdur, onu her yerde qorumaq lazımdır. Anasını xatırladı. Onun daim qayğı ve telaş içinde olan sifeti, hikkeden irilmiş gözleri xeyalından keçdi. Anasının doğma bacısına qarşı qezebinin kökünü araşdırmaq istedi. Göresen, bu qezeb, hikkenin sebebi doğrudan da Züleyxanın yüngül exlaqıydımı, yoxsa başqa esaslar vardı? Belke ele anası Mehemmedi öz xalasını öldürmek üçün böyüdüb, onu İstanbula oxumağa gönderib. Çünki Türkiyede, özü de ilahiyyat fakültesinde tehsil almaq meqsedi ve isteyi anasına mexsus idi... Xalası da az aşın duzu deyildi. Belke de anasına tez-tez zeng edib cırnadan, bacısının Türkiyedeki hoqqalarından danışan, Züleyxa Göyçek televizorda gösterilen zaman Fatime xanımı xeberdar eden de ele doğmaca bacısıymış, Züleyxaymış. Amma onun meqsedi neydi? Mehemmed bütün bunları anlamırdı. Anlamağa ehtiyac da yoxuydu. İndi onun sevimli xalası Züleyxa Göyçek qonşu otaqda cinsel oyunlara baş vururdu...O, pörtmüşdü, heyecandan qıpqırmızı qızarmışdı. Neylemeli? Getmek isteyirdi, amma getmeye üzü gelmirdi. "Niye gelmişdin ve niye gedirsen?" Düzdü, o, özü gelmemişdi, onu getirmişdiler. Zorla olmasa da, getirmişdiler...
Nehayet, xalası pillelerle aşağı düşdü. İndi onun eyninde mavi

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 102 >>