senin bir dırnağına da deymez, - deyirdi.Mehemmed özü de bilmeden xalasını berk-berk qucaqlayırdı, ona sarılırdı... Hardansa düşen işıq yavaş-yavaş yox olurdu... Onlar derin ve qaranlıq bir tunelde el-ele gezirdiler, dolanbaclarda dolanırdılar... Birden anası onların qarşısına çıxdı. Fatimenin saçı dağılmış, gözleri hedeqesinden çıxmışdı... Elinde qanlı bıçaq vardı...
* * *
Mehemmed qan iyine oyandı. Gözlerine inanmadı. Xalası al-qan içindeydi. Sıçrayıb ayağa duranda nese onun elinden yere düşdü. Bu, metbex bıçağıydı. O, xalasını öldürmüşdü?! Ola bilmezdi! O, xalasını öldürmedi. Sadece onun böyründe uzanıb uşaq kimi yuxuya getdi... Belke de huş apardı. Bu müemmalıydı. Key kimi olmuşdu. Heç ne barede düşüne bilmirdi. Bir müddet özüne gele bilmedi. Çarpayının ayaq terefinde oturdu. Fikirleşdi. Polise zeng elemek olmazdı. Hamı ondan şübhelenecekdi. Delil-sübut göz qabağındaydı.
Pillekenlerle yuxarı çıxdı. Otaqların hamısı bomboş idi. Mehmet bey de yoxa çıxmışdı. Aşağı düşdü. Hamama girib yuyundu. Köyneyi de qana bulaşmışdı. Onu temizlemek ebes idi. Yeldöyenini qanlı köyneyinin üstünden geyindi. Küçeye çıxdı. Evvelce hara gedeceyini bilmedi. Elece üzüaşağı - Boğaziçine teref endi. Şübhesiz, onu axtaracaqdılar. İndi olmasın, bir neçe günden sonra olsun. Polisin elinde bele şeyleri tapmağa ne var ki. Özü de Türkiye polisi ola. Onlar daha hazırlıqlıdırlar. Birden Dinqonun verdiyi ünvan yadına düşdü. Ciblerini axtardı, ancaq bir şey tapmadı. Dilxor oldu. Sonda xatırladı ki, Dinqonun verdiyi ünvanı cırıb atıb, amma yadındaydı. Dinqo dediyi kimi elemişdi, ezberleyenden sonra kağız parçasını cırıb zibil qutusuna tullamışdı.
Dinqonun dediyi ünvan, yeni emisi oğlu Memonun xırdavat dükanı şeherin Asiya hissesindeydi. Avtobusa minib ora geldi. Yağış da başlamışdı. İndi ne ölü ağlamağın, ne de basdırmağın vaxtıydı. Cansıxıcı bir ovqat.
Boğaziçini keçenden sonra avtobusdan düşdü, bir taksiye oturub ünvanı dedi. Sürücü maşında quraşdırılmış elektron yol xeritesinde o dediyi

<< 1 ... 86 87 [88] 89 90 ... 102 >>