ünvanı tapdı. Dinqonun dediyi dükan dalanların birindeydi.
Dükanın qarşısındakı kiselerde ve qutularda müxtelif meyveler, çerezler vardı. Cavan bir oğlan müşterileri celb elemek üçün alma ve armudları xüsusi bükülülerde nümayiş eletdirirdi. Yoldan ötenleri İstanbulda bunlardan dadlısının olmadığına inandırmağa çalışırdı. Mehemmed oğlana yaxınlaşıb astadan:
- Mene Memo lazımdır, - dedi. Oğlan:- Men bele birisini tanımıram, - dedi ve etrafa göz gezdirdi.
- Hündürboy, qarayanız oğlandır, danışanda da herden kekeleyir, - Mehemmed izah eledi.
- Siz, yeqin, qonşu dükandakı oğlanı deyirsiniz. Amma o, indi yoxdur, qardaşı onu evez eleyir, - dedi ve barmağı ile xırdavat dükanını gösterdi.
Mehemmed dükana yaxınlaşanda pencereden kiminse onu barmağı ile çağırdığını gördü. Bu Dinqoydu. Mehemmed içeri keçdi. Dinqo onu arxa otağa apardı. Otağın arxa divarındakı xalçanı araladı ve onlar xelvet bir yere düşdüler.
- Sen buranı nece tapdın? - deye Dinqo heyecanlı sesle xeber aldı.
- Taksi kömek eledi.
- Taksi hansı rengdeydi?
- Rengin ne dexli?
- Soruşuramsa, demeli, dexli var.
- Sarı rengli "Tofaş" idi.
Dinqo:
- O heç. Ondan qorxmağa deymez... İndi biz hamıdan şübhelenirik, çünki bizden de şübhelenirler, halbuki bizim heç neden xeberimiz yoxdur. Ola bilsin, Memo nese bilirdi. Bir de Böyük Xoca. Ne bilim...
Mehemmed ne deyeceyini bilmirdi. Her şey ona yuxu kimi gelirdi: Dinqo ile tanışlığı da, xalasını öldürmesi de, bura gelmesi de...
- Bura niye geldin? - Dinqo rahatsız halda yeniden soruşdu.
- Özüm de bilmirem. Deyesen, xalamı öldürmüşem. Düzü, bilmirem bu nece oldu. Men yuxudan oyananda o, al-qanın içindeydi, elimde de qanlı bıçaq vardı, -deye Mehemmed xalası ile ehvalatı qısaca ona danışdı.
- Yatmazdan evvel bir şey oldumu? Mübahise-filan?
- Heç bir şey olmadı. Ondan evvel men şire içmişdim.
- Belke şireye nese qatıblar. Olur bele şeyler, adamı yuxuya verirler, sonra da boynuna qoymaq üçün eline tapança, ya bıçaq verirler. Kinolarda görmemisen?
-

<< 1 ... 87 88 [89] 90 91 ... 102 >>