Bilmirem.
- Eyb elemez. Men onsuz da bir azdan buraları terk edecem. İstesen, menimle gede bilersen. Burda qalmaq hamımız üçün tehlükelidir. Mehemmed yeniden:
- Bilmirem, - dedi ve çiynini çekdi.
- Sen burda otur, men bir azdan qayıdıram, - Dinqo dedi ve çıxdı.Dostu gedenden sonra Mehemmed yeniden xalasını xatırladı, onun ölümü qeribe ve müemmalıydı. Bu nece ola bilerdi? Düzdü, xalasının yan otaqda öz "erkeyiyle" eşq macerası onu qezeblendirmişdi. Amma sonradan bunların hamısı xalasının birge temasıyla yoxa çıxmışdı, ilğım kimi erimişdi, onun üreyinde xalasına qarşı heç bir qezeb hissi qalmamışdı. Hansı terefe yozurdusa, bir terefe gedib çıxa bilmirdi. Her şey dalana direnirdi. Dolanbaclar yeniden başqasıyla evezlenirdi.
Dinqo bir azdan qayıtdı ve dedi ki, tanış sürücü arkadaşlardan biri onları heç kimin tapa bilmeyeceyi yere aparmağa söz verib. Amma isti paltar götürmek lazımdır, çünki dağlara qar yağır. Mehemmed yataqxanaya qayıtmaq istedi, amma Dinqo qoymadı:
- Ne yataqxana canım, hemen yola çıxmaq lazımdır. Ara sengiyenden sonra qayıdarıq.
* * *
Dükandan çıxıb taksi sürücüsüyle şertleşdikleri yere geldiler ve iki saatdan sonra şeherden çıxdılar.
Mehemmed hara getdiklerini bilmirdi, bu barede soruşmadı da. Onunçün ferqi de yoxuydu. Esası oydu ki, onu qarabaqara izleyen qorxunc fikirlerden, bedheybet, amma qılıqlı şeytandan baş götürüb qaçsın. Züleyxanın ölüm sehnesi ara-sıra gözleri önünden keçirdi ve Mehemmed onu düşündüren suallara cavab axtarırdı, bir terefe çıxa bilmeyende yorulurdu ve çölde yağan yağışın sesine qulaq asırdı.
Dinqo ara-sıra uşaqlığından, İstanbula tesadüfen gelmeyinden danışırdı, herden Böyük Xoca ile görüşmek arzusunu dile getirirdi. İstanbula emisi oğlu Memonun teklifile gelmişdi, bele demek mümkünse, onunla birge hamını başdan çıxaran şehere qaçmışdı.
Bütün bunların Mehemmede heç bir aidiyyatı yoxuydu. O, Dinqoya qulaq da asmırdı. Bu gün seher baş veren hadiseni düşünürdü, xalasının al-qan içinde olan neşini heç cür unuda

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 102 >>