bilmirdi. O, xalasının gözelliyini ucuz ve alçaq bir ölüme qısqanırdı...
Onlar bir gece tanımadığı bir qesebede - Dinqonun tanışlarından birinin evinde gecelemeli oldular. Dinqo ev sahibine dedi ki, emisi oğlunun toyuna gedirler. Toy olunan köy, yeni kend dağların o biri üzündeydi. Ev sahibi oraları yaxşı tanıdığından başını terpetmekle qefil qonağı anladığını bildirdi. Axşam Mehemmedgili rza-küfteye ve ayrana qonaq elediler. Ev sahibi rakıdan dadmağı da qonaqlara teklif eledi, amma onların din-iman sahibi olduğunu bilenden sonra içkini süfreye getirmekden vaz keçdi...Hemin geceni qesebede keçirdiler. Qar çox yağdığından seher yola çıxa bilmediler ve yalnız iki günden sonra "özlerinden ve talelerinden qaçanlar" yollarına davam elediler. Şırnak şeherini keçib, dağlara doğru irelilediler.
Maşın dağeteyi kendlerden birine girende Mehemmede ele geldi ki, deyilen ünvan buradır. Menzil başına çatandan sonra Dinqo sürücü arkadaşını geri gönderdi. "İndi rahatca geri qayıda bilersen" dedi. Sen deme, bura menzilbaşı deyilmiş, hele menzilin ayağıymış ve onları qarşıdakı dağlara yürüş gözleyirmiş.
Hemin gece düşdükleri ev sahibinin at tövlesinde qalandan sonra dağlara sarı üz qoydular. Dağa çıxmaq üçün onlara at lazımıydı. At burda bahaydı ve heç kim onlara öz atını havayı vermezdi. Mehemmedin teeccübüne reğmen Dinqo bir topa dollar çıxarıb at sahibinin istediyi mebleği ödedi ve onlar yola düşdüler. At satan ev sahibinin özüydü. Dinqo dağ cığırlarını gözel tanıyırdı. Mehemmedin teeccübünü görüb:
- Burada qohumlarımız yaşayır, bir neçe defe onlara qonaq düşmüşük, Memoyla birge, amma Böyük Xocanı göre bilmemişem. Belke bu defe göre bildim, - dedi ve özünden razı halda bığına qonmuş qarı sildi.
Mehemmed Dinqonun merdinli olduğunu bilirdi. Merdin buralardan çox uzaqlarda - Seudiyye serhedlerindeydi...
Bir saat olardı ki, qar yağırdı. Ara-sıra dağlardan külek esirdi, sanki onu kimse qesden qovub getirirdi ve yolçuların üzüne vururdu. Hava soyuq idi. Dinqonun Mehemmede

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 102 >>