donmuşdu. Kirden ve rütubetden qaralmış edyalından, sanki, qan iyi gelirdi. Bir müddet yerinin içinde qaldı, ocaq öleziyirdi. Bu gün keşik çekmek onun növbesiydi. Ayağa durub ocağa odun atdı ve tezeden yerine girdi. O, burdan qaçmalı, İstanbula qayıdıb, her şeyi olduğu kimi emniyyetçilere danışmalıydı. Quldurların da yerini demeli, onları hazırlanan emeliyyatlardan xeberdar elemeliydi. Belke ona inanar ve yazıqları gelerdi. Yaxud da dözmeli, zamanı çatanda İran serhedine getmeli, İrana adlayaraq, din bacı-qardaşlarını qorumalı, yaxud da Azerbaycana getmeliydi. Daha bir yol vardı. Bu yol İraqdan Avropaya, oradan ise Amerikaya aparırdı. O,yolayrıcında qalmışdı ve hansını seçeceyini bilmirdi. Qışın oğlan çağında gözetçilerden qurtulmaq mümkünüydü, amma keçilmez dağlardan can qurtarmaq müşkül meseleydi. Yazı gözlemek lazımıydı.
Hardasa qurd uladı. Üreyinde Tanrıya dua eledi, taleden aman istedi.
* * *
Dinqogilin destesinin İran serhedine getmek meselesi lengidi. Qış sert gelmişdi, keçilmez olmuşdu. Onlar yazın gelişini gözleyirdiler. Belke de esas sebeb bu deyildi. İran meselesinde Amerikanın fikri deyişmişdi. Hadiseler lengiyirdi.
Mehemmed buralardan uzaqlaşmaq, xalası ile bağlı meseleye birdefelik son qoymaq isteyirdi. Ona ele gelirdi ki, burda bir mekr, hiyle var.
Memo yad qonağa etibar elemeye başlamışdı ve növbeti defe birinci gözetçi postuna qarovula göndermişdi.
Geceler qarovul iki defe deyişirdi. Şaxtalı hava adamın iliyine işleyirdi, bir yerde dayanmaq mümkün deyildi, vaxtı öldürmek ve soyuqdan qorunmaq üçün qarovul destesinin açdığı cığırla o teref-bu terefe getmek lazımıydı. Növbe zamanı Mehemmed yalnız bir şey barede düşünürdü: qaçmaq. Neyin bahasına olursa-olsun, qaçmaq...
Havalar getdikce qızmağa, yolların buzu açılmağa başlamışdı. O, maşın yoluna çıxmaq üçün uzun bir mesafeni piyada getmeliydi. Çünki atları çoxdan kesib yemişdiler. Onları soyuqda saxlamaq mümkün deyildi. Soyuqdan tez-tez kişneyir, hem oyaqların, hem de yatanların rahatlığını

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 102 >>