pozurdular, gizlindekileri xofa salırdılar.
Atları kesenden sonra, eti bir gece çölden asılı saxladılar, seherisi qaynadıb deste üzvlerine verdiler. Atın qıpqırmızı eti vardı. Mehemmed iyrenirdi, onları yemek istemirdi, amma başqa çaresi de yoxuydu...
Bir müddet evvel namelum vertolyot onlara yeni paltar desti atmışdı ve ilk defe olaraq, Mehemmede de isti gödekce, deri çekme vermişdiler.
Nehayet, o, yola çıxmağı qerara aldı. Deste her zaman yerini deyişe bilerdi. Memogil kiminse emrini gözleyirdi. Vaxtında desteni terk elemek lazımıydı...
Mehemmed sehere yaxın yola çıxdı. Qarovulu tezece tehvil almışdı. Parollar üç defe seslendirilmişdi. Qarovul başçısı postları yenice yoxlayıb getmişdi. Onun yoxa çıxmasından texminen beş-altı saat sonra - qarovul deyişende xeber tuta bilerdiler. Mehemmed önceden yola hazırlıq da görmüşdü. Özü ile konservler, çörek, su götürmüşdü.Yolun buzu açılmışdı, arabir çıxan güneş dağlardakı qarın suyunu çıxarıb yollara axıtmışdı. Yol sürüşkeniydi, yerimek get-gede çetinleşirdi. Amma geriye yol yox idi, her şeyin cavabı irelideydi.
O, bir neçe saat yol gedenden sonra dayandı. Arxadan henirti hiss eledi. Sanki kimse onu izleyirdi. Arxaya dönüb baxdı, amma heç kimi görmedi...
Nehayet, yolayrıcına çatdı. Dinqo demişdi ki, dağ başındakı yolayrıcından üç terefe yol gedir: cığırlardan biri İraqa, biri İrana, düz yol ise Şırnaka aparır. Üçüncü yolu demeseydi de bilirdi. Çünki hemin yolla bura gelmişdiler.
Mehemmed yolayrıcında dayanıb, hara gedeceyi barede düşünürdü, amma qerar qebul ede bilmirdi. Birden kiminse onun izlediyini gördü. Uzaqdan qaraltı gelirdi. Kimse onun izine düşmüşdü. Belke de bu qarabasmaydı. Gözlerini ovuşdurdu, qaraltı bir anlığa yoxa çıxdı, amma yeniden ağacların arasında göründü. Mehemmed qaçmağa başladı. O, arxaya baxmadan qaçırdı, hara getdiyini bilmirdi...
Mehemmed qaçırdı. Men onu görürdüm. O, qan-ter içindeydi, ağzı köpüklenmişdi. Etraf uçurum, qarşıdakı dereler qapqaranlıq idi. Bel çantasını da yere atmışdı.

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 >>