qucaqlaşdılar. Her üçü de ağlayırdı. Dayanmadan ağlayırdılar. Balaca uşaqlar kimi ağlayırdılar. Ancaq bu göz yaşları sevinc göz yaşları idi. Bu göz yaşları 8 illik hesretden sonra qovuşmağın sevinci idi. Nezaket durmadan qızının, oğlunun yanağından, alnından öpür, balalarından doya bilmirdi. Onları buraxmaq istemirdi. Sanki buraxsa, bu yuxunun biteceyinden qorxurdu. Ancaq bu yuxu deyildi. Bunu Nezaket heyetde Fikreti görende anladı. Axı Fikret heç vaxt bu xeyallara ve yuxulara aid deyildi. Nezaketin üzünde ovuna hücum etmeye hazırlaşmış şirin qezebi ifadesi yarandı. Indi o, hücum çekmeye ve şikarını eli ile parçalamağa hazır idi. Ancaq o bunu etmedi. o bu hereketi etmeyecek qeder müdrik idi.
-Salam,Nezaket-Fikret neece de qocalmışdı. Gözlerinin altı çuxurlaşmışdı. Arıqlayıb, rengi-ruhu solmuşdu.
-Salam.-Nezaket qezebden danışa bilmirdi. Qeher boğazında düyünleşmişdi. Gözlerini Fikretden çekib yeniden uşaqlarına baxdı. Üzünde mehriban tebessüm yarandı. O heç ne soruşmurdu. Heç ne danışmırdı. Sadece övladlarına baxırdı. O sual vermekden, danışmaqdan, hetta terpenmekden de qorxurdu. O bu yuxuya inanmırdı. Göz yaşları sel kimi yanaqlarından süzülürdü....
-Bağışla meni ,Nezaket. Sene çox ezab vermişem. sene qarşı çox haqsızlıq etmişem. ancaq Allah çox böyükdür. O da meni cezalandırdı. Men xesteyem, Nezaket. Xerçeng xesteliyi. 3 ay ömrüm qalıb. Rusiyada qala bilmezdim. Ona göre de uşaqlarımızı da getirib geldim. Bilirem ki, bu mümkünsüzdür. Ancaq meni bağışlaya bilersen? narahat olma, 3 aydan sonra menim bu cismim artıq bu heyatda olmayacaq. Ancaq istemirem ki, o dünyaya bağışlanmayaraq gedim. Nezaket, meni bağışlayacaqsan?-Fikret çox peşman görünürdü. o çox deyişmişdi. Evvelki ezazil, qeddar Fikretden eser-elamet qalmamışdı. O indi ferqli düşündürdü. 3 ay sonra öleceyini bilmek onu qeflet yuxusundan oyatmışdı. Ona sadiq olan qayğıkeş xanımına qarşı nece rehmsiz ve edaletsiz olduğunu derk etmişdi. Göresen niye beledir? Niye insanlar ölüm anında ya da öleceyeni

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 36 >>