heyetde yaşayan Akop Mirzeyan bu gün seher men Muxtar Kerimlinin yanına gedende qabağımı kesib ve möhkem çaxır içib keflendiyi sebebden mene dedi ki, Mirze, tı julik!.. Dedim ay köpeyoğlu, mene niye julik deyirsen, menim sene ne pisliyim keçib? Üzüme baxıb qoyun kimi dişlerini ağartdı ki, sen ele juliksen ki, durubsan, çünki seni gerek ifşa elesinler, üstelik de dedi ki, sen ele-bele julik deyilsen, sen burjuy julikisen. Bu "burjuy" adını mene yapışdıranın atasına lenet! Kerimli, ele senin atana lenet ki, fitva senden gelir! Bunlan men bizim arvada nece deye bilerdim ve bunlan, bunlara oxşayan başqa-başqa şeyleri göre-göre zarafata salmayım bes men ne qayırım? Vallah, ele eslinde bütün bu zırıltı zarafata oxşayan namehvar bir şeydi ki, Domoklun qılıncı kimi asılıb durmuş başımız üstünden. Ay Akop, senin dedene lenet!.. Xub, qoy bir nefesimi derim, yazıram, yazdıqca da cızdağım çıxır.

Bir azdan arvad durub getdi yatmağa, men sobaya bir-iki odun parçası atdım. Külek kesmirdi ki, kesmirdi, qapı-pencereni yerinden oynadırdı, deyirdin axır-el-zamandı gelib çıxıb. Uşkula defterini bayaq bağladım ki, bir az nefesimi derim, masanm yeşiyini açıb, bextever ve asude vaxtlarımda yazdığım... heç bilmirem adına ne deyim: romanmı, böyük hekayetmi, ne ise, deyek ki, yazdığım yazını götürüb bir de vereqledim ve arvad otaqda olmadığı üçün dexi özümü saxlaya bilmedim, bir qeder boşaldım ve gözlerim doldu. Daha bu ele meqam idi ki, burda heç neyi zarafata salmaq olmazdı, bele bir şeyi de zarafata salsan Allaha ağır geder. Yazdığım yazının bir qeder ora-burasına baxdım, on beş-iyirmi sehife oxudum ve vallah, a kişiler, oxuduqlarım yene xoşuma geldi. Menim yazdığım yazı Kerimlinin xoşuna gelmir, cehenneme gelsin, gora gelsin, amma özümün xoşuna gelir, neynim?! Seni görüm neynim deyib qalasan, ay Kerimli! Ne tuği-lenet olub ve keçib bizim gözel-göyçek hökumetimizin boğazına?! Ne ise, yazdığım yazını tezeden qoydum yeşiye, yeşiyi açarladım, açan da qoydum cibime ve xeyli fikre getdim.

<< 1 ... 108 109 [110] 111 112 ... 202 >>