seher çörek yeyende arvadıma gece yuxuda yene Zülfüqar emimi gördüyümü danışdım, bu söhbetden düz iki saat sonra rayondan zeng vurub bildirdiler ki, bizim arvadın xalası oğlu maşında avariyaya düşüb ölüb. O vaxtdan gör neçe vaxtdır, daha men yuxularımı arvada danışmıram, hetta çalışıram özüm de unudum. Çünki, vallah, doğrudan, bele şeylerin düşer-düşmezi var. Bir de, xestelenene qeder, son vaxtları deyirem, emelli yuxu-zad da görmürdüm. Görende de çox axmaq şeyler girir yuxuma: bizim tinde yayda su satan Aida, her memesi bir inek emceyi boyda, ya italyan aktrisalarından biri, ya yoldaş Filankesov, Allah özün saxla, yuxuda da zehminden az qalırdı üreyim partlasın. Şer demesen xeyir gelmez. Xesteliyimin mene xeyri de bu oldu ki, daha meni tez-tez yoldaş Filankesovun yanına iclasa-filana çağırmırlar. İçirem dermanlarımı, yatıram yorğan-döşeyimde. Ne meni çağırırlar, ne de men onlara zeng vururam. Dünyada göresen can rahatlığından yaxşı şey ola bilermi? Rehmetlik Zülfüqar emim hele o vaxt, ayda bir defe kendden bize gelib, qelyanını tüstülede-tüstülede mene deyerdi ki, a bala, çalış, tez pensiyaya çıx. Menim teeccüble ona baxdığımı görüb, elave eleyirdi: "Qulağın dinc, canın rahat. Ne onların sennen işi var, ne de senin onlarnan." Kişi rehmete gedende meni işden buraxmadılar. Havalar da pis keçirdi, dumanlı-çiskinli günlerdi, men de fikirleşirdim ki, ele bir terefden getmemeyim yaxşı oldu: soyuqlaya bilerdim. Kend yerinde hüzrde camaat çadırda oturur, bunun küleyi, yağışı, rütubeti var. Zülfüqar emimin qızına bir teleqram vurub, defne geden qohumlardan biri ile yüz manat da pul gönderdim. Arvad dedi ki, menimkiler ölende heç on manat da vermirsen. Evvel dinmedim. Sonra özümü saxlaya bilmeyib dedim, men ölende onlar da vermezler. Üstünden heç on gün keçmemişdi ki, kendden uzaq qohumum geldi, orda feldşer işleyirdi. O mene kişinin ölümünün teferrüatını danışdı, bir qeder bikef oldum ve hemin gece bilmirem yuxumu gördüm, ya feldşer Mahmudun danışdığı ehvalatı bir de

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 202 >>