meseledi. Vazqen kişi dedi ki, bunu heç kes bilmez, bunu bilse, bilse ancaq o özü biler. Dexi bir söz soruşmadım, ikinci mertebeye qalxıb girdim zala ve oturdum hemişe oturduğum yerimde, lap axırıncı sırada sağ terefde. Zalda bir xeyli adam vardı, hamısı da başıaçıq oturmuşdu, bir menden savayı. Men qışın oğlan çağında, özü de bele bir soyuq yerde heç cür papaqsız otura bilmezdim, çünki papaqsız otursaydım naxoşlayardım. Menim de naxoşlayıb ölmeyimi Kerimli Allahdan isteyir. Üç-dörd cavan şair vardı, pencere qabağında dayanıb uzun papiros çekirdiler, dönüb bir xeyli ters-ters mene baxdılar. Men özümü heç sındırmadım, papağımı bir az da çepeki qoydum ve dübare zala baxdım ki, belke bineva A. Q.-da ele bu adamların arasındadı, zeng edim bizim arvada deyim ki, onun övretine gözaydınlığı versin. Çox baxdım, çox göz gezdirdim, çifayda, beraderimi burda görmedim ve şübheden üreyim xeyli sıxıldı ve xeyli de ağrıdı. Kişi eppeye dönüb uçdu göye de!.. Elqerez, yarım saatdan sonra, camaat soyuqdan donub dizlerini ovxalamağa başlayanda Kerimli, yanında da iki-üç esabesi dal qapıdan gelib girdiler zala ve keçib oturdular sehnede qoyulmuş stolun arxasında. Xub, hamı diqqet kesildi, qurbağa gölüne daş atdılar. Bütün bu zırıltıdan sonra, beli, melum oldu ki, respublikamızın bir çox kendlerinde balaca-balaca uşaqlar traxoma azarına tutulublar ve hökumet qerar qebul eleyib ki, bu zehrimar azarın kökü yerli-dibli kesilsin. Bunu camaata elan etmekden ötrü M.Kerimli qoltuğunda bir xeyli kağız-kuğaz yerinden qalxıb keçdi xitabet kürsüsüne, xeyli danışdı ve dediyinden bele melum oldu ki, balalarımıza eziyyet veren bu traxoma azarı tekce Allahın belası deyilmiş, menfur sinfı düşmenlerin bed emellerinden biridir. Ve gerekdir ki, bizim hamımız bundan sonra ziyada ayıq olaq ve gece-gündüz siyasi savadımızı artıraq. Lap axırda da dedi ki, biz qelem sahibleri gözel-gözel eserler yazmalıyıq, gözel-gözel şeirler, hekayeler yaratmalıyıq ki, bizim balaca balalarımız oxuyub feyzyab olsunlar.

<< 1 ... 111 112 [113] 114 115 ... 202 >>