Ağıllı söze ne deyesen. Kerimli olanda ne olar. Hamı el çaldı, men de o cümleden, camaata qoşulub el çaldım, yerinden "ehsen!" deyenler de oldu. Sonra qelem sahibleri növbe ile danışmağa başladılar. Amma mesele bundadır ki, bu danışıqların metlebinden mene bir şey hasil olmadı. Traxoma azarı qaldı bir terefde, yerinden duran-duran dedi ki, veziyyetimiz fenadan da fenadır, çünki bu menfur sinfi düşmenlerin elinden bilmirik neyleyek, hamamda, dükanda ağızlarına geleni danışırlar. Hetta biri dedi ki, bunlar adam deyiller, bunlar svoloçdular, bunların kökünü de ele traxoma azarının kökü kimi birdefelik kesmek lazımdır. Zalda o qeder el çaldılar ki, dedim, bu gözel binanın zerli-naxışh tavanı başımıza uçmasa yaxşıdır. Bunlar hele qalsın o yana. Kerimlinin yanında oturmuş bir genc şair, sehv etmiremse, ismi Qadir Pünhan idi, beli, o durub dedi ki, bes men söz verirem üç günün içinde bir poema yazıb tereqqimize engel töredenlerin hamısını mehv eleyim getsinler. Bir kişi de soruşmadı ki, ay başına dönüm senin, bunlar hamısı çox yaxşı, bes bu iclasın traxoma azarına tutulmuş balalara ne dexli? İstedim men yerimden bir replika verem, övret gelib durdu gözlerimin qabağında, Kerimlinin zehrimar sifeti gelib durdu gözlerimin qabağında, hirsimi uddum, dinmedim, susdum... Ele bu vaxt Kerimlinin sesini eşitdim. Yerinden qalxıb, men oturan semte boylanıb dedi ki, bes, bu gün bizim iclasda ağsaqqal yazıçılarımızdan Sedi yoldaş eyleşib, yaxşı olardı ki, o da bir-iki kelme desin, görek ne deyir. Ay senin atana lenet, ay ilanı yuvasından oynadan kertenkele!..

Neynim, durdum, gedib xırda pilleleri qalxıb çıxdım xitabet kürsüsüne. Amma hamıya bayaqdan al çalırdılar, feqet men sehneye çıxanda heç el çalan olmadı, tersine, gördüm ki, camaat mene bele birteher baxır. Eh, dedim, ölmek ölmekdi, bes xırıldamaq ne demekdi. El çalmırsız, cehenneme çalın... Ne ise, dedim ki, burda söz deyen yoldaşlar çox ağıllı sözler dediler, çox faydah kelamlar işletdiler, ele cemi çocuqlar bizim

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 202 >>