gördüm ki, yene qar yağır, amma bu qar sulu qar idi, üzüm-gözüm islandı... Ele evde de müxteserce bir dilxorçuluq oldu. Arvad menden soruşdu ki, ay kişi, bes ne meseledi, niye seni Muxtar Kerimlinin yanına çağırmışdılar. Özümü saxlaya bilmedim, çımxırıb dedim çağırmışdılar ki, meni sehneye çıxanb meymun kimi oynatsınlar. Camaat çırtıq çaldı, men de başımda buxara papaq xeyli oynadım, cemi mexluq da feyzyab oldular... Bu söhbeti Selime balam da eşitdi, lezzet eledi ona, qaqqanaq çekib doyunca güldü. Gülmeyib neylesin, gülmeli şeylere uşaq güler de!.. Arvad gördü ki, men de uşağa qoşulub güldüm, onun da könlü açıldı ve bu sebebden menden soruşdu ki, bes tirme kaşne noldu, Kerimli qaytarmadı sene? Dedim, o qaytarmaq isteyirdi, men kaşneni ona peşkeş eledim. Sonra ağhma bir fıkir geldi ki, kaş, bir balaca asudelik olaydı, men de oturub bir hekaye yazaydım ve adını da qoyaydım "Tirme kaşne". Amma heyf, sed heyf...

31-i yanvarın ele hemin o soyuq qış gecesi. Gece birin yarısıdır. Evdekiler yatır, men de nöyüt lampasını yandırıb, oturub ordan-burdan fikirleşirem. Elektrik işığı yanmır, upravdom deyir hardasa xetleri ildırım vurub. Heç menim ellerim esmezdi, bes gören indi niye esir? Yeni men lap qorxağam, zırı qorxağam?.. Ne ise, her halda yazmağım meslehetdir, yazmasam çox şey qorxuram huşumdan çıxa.
Seher hara getdiyimi arvada demedim, ondan gizletdim, çünki üreyi ağrıyırdı. Allah, sen menim ömrümden kesib övretimin ömrüne cala, çünki qız uşağına ana gerekdir, heç vede sen menim Selime balamı anasız qoyma, ya rebbim!..

Meni çağırdıqları idareye gelib, qapını açıb girdim içeri, gördüm piştaxta kimi bir şeydi, onun dalında bir kişi oturub, dedim salam-eleykim, o da mene baxıb başını terpetdi, gördüm heç danışmaq, kel-me kesmek fikrinde deyil. Neçede demişdilerse, düz vaxtında gelmişdim. Divardakı yumru saat düz on tamamı gösterirdi. Elqerez, kişi, adımı, familimi soruşdu, pasportumu alıb oxudu, sonra bir xeyli pasportdakı şekle baxdı, bir xeyli de menim üzüme

<< 1 ... 114 115 [116] 117 118 ... 202 >>