bir tövrle dedi ki, doğrudan menim xoşuma geldi ve men ziyada memnun oldum. Sonra kişi stolun arxasından çıxdı, mene yanaşıb el verdi ve bir xeyli elimi silkeledi. Dedi ki, Sedi efendi, çox-çox üzrler isteyirem ki, sizi bir o qeder gözletdim ve eziyyet verdim, vallah, o qeder işim olur, heç olmazın qeder ve bundan sonra elave edib dedi ki, bes, bu gün onun en xoşbext günüdür, çünki Sedi efendi kimi xalqımızın fexri olan bir insanla tanış olub. Deyim bu sözler mene lezzet elemedi, elbet, nainsafhq olar. Amma o biri terefden fikirleşdim ki, eger ki, bu mennen tanış olmaq fikrindeymiş, bes ne sebebden meni bura çağırıb, evime gelmeyib ve yaxud mennen iclaslarda-filanda görüşüb tanış olmayıb. Dexi çox derine getmedim, o menim ehvalımı soruşdu, men onun ehvalından xeber tutdum, sonra sordum ki, bes ismi-şerifıniz. Dedi Salahov Adil Qemberoviç, amma onu da dedi ki, bes mene elece Adil de, çünki men senin kiçiyinem. Dedim xub, çox gözel ve çox pakize, merifet sahibi olan adamlar ele her babetden hörmete ve ehtirama layiqdirler. Amma bunları ucadan demedim, bunları üreyimde dedim. Salahov qolumdan tutub meni özü ile üzbeüz otuzdurdu ve ele bu vaxt qapı açıldı ve bir qadın xeylağı elinde balaca podnos içeri girib dem çaynikini, entiq naxışh stekanları, bir de menim Selime balamın en çox xoşladığı üstü deşik-deşik deyirmi peçenyeleri stola düzdü. Ve yeni Salahov menim bu peçenyelere müşteri gözüyle baxdığımı anladığındandır ki, dedi, Sedi efendi, niye bele diqqetle baxırsan? - Açığı utandım, gülüb dedim ki, bes bu peçenyeler evveller mağazalarda çox olurdu, indi yoxa çıxıblar, menim de balaca qızım bunlan çox xoşlayır. Salahov bunu eşitmişdi ki, dedi, ele bu ve yerinden qalxıb qapı ağzında emre müntezir dayanmış qadına nese pıçıldadı, fikirleşdim ki, yeqin deyir, bunlardan yene getirsin, dedim kifayetdir, aclığım yoxdur. Salahov elini yelledi ve mene cavab verdi ki, ayrı meseledir, sen narahat olma. Sonra qayıdıb oturdu öz yerinde, bilmirem neyçinse bir xeyli gözlerimin

<< 1 ... 117 118 [119] 120 121 ... 202 >>