anaya!.. Çünki menim bu eserim Kerimlinin heç xoşuna gelmemişdi, hele xoşuna gelmediyi bir yana dursun, o iclas olmurdu ki, qalxıb bu yazı haqqında ağzına geleni danışmasın ve meni mexluqun içerisinde biabır etmesin. Dediyi de esasen bundan ibaret olsun ki, men sefsefeye benzer bir şey yazmı-şam, ne başı var, ne filan yeri, gözel-göyçek temalar dura-dura gedib yapışmışam tarixi-nadirden ve bu tarixi-nadire menim münasibetim sinfi münasibet deyil, çox eblehane bir sinfı münasibetdir. Ve bu sebebden, tebii, eserin çap olunması baresinde heç söhbet ola bilmez ve ilaxır ve bu kimi qanqaraldan, könül bulandıran şeyler deyirdi. Ele buna göre de Salahovun dediklerinde bir cehet meni çaşdırdı ve o derecede çaşdırdı ki, lap başım ağrıdı. Salahov uzun-uzadı yazdığım yazıdan damşıb, özü de teferrüatı ile, lap axıra yaxın, yeni eser barede söhbetimizin sonunda dedi ki, Muxtar Kerimli de menim eserimden xeyli feyzyab olmuşdur, bu yüksek fikrini o, Salahovun özüne deyib. Bunu söyleyenden sonra Salahov ciyerleri susuzluqdan yanan adamlar kimi, çayından iri bir qurtum boğazına tökdü, stekan yarısınacan boşaldı ve yene bayaqkı teher gözlerimin içine baxdı. Eger bundan sonra kim mene dese ki, bu zamana adamlarının işinden, sözünden baş çıxarır, şeksiz, men bele kesi mesxereye qoyub gülerem. Nece ki, a kişiler, menim eserim Kerimlinin xoşuna gelib ve o bunu Salahova deyib?! Lenet şeytana, ne yaxşı ki, Salahov çay getizdirmişdi, çünki bu çay desgahı olmayıb, men söhbetin bu yerinde çay içib başımı qatmasaydım, şeksiz, deli ola bilerdim. Çünki zırıltı, zırıltı, bu boyda zırıltı? Bu boyda yeni heyasızhq, riyakarlıq olar?
Bele heyasızlıq, bele riyakarlıq, Allahı demirem, lap şeytanın özüne ağır getmez? Eceba, bu ne dünyadı biz yaşayırıq, ömür sürürük?.. Amma bayaqdan ne qeder ehtiyatlı ve tedbirli terpensem de, her dediyim sözü ölçüb-biçsem de, burda dexi özümü saxlaya bilmedim, dedim axı, ele bir iclas, ele bir müşavire olmur ki, orda Muxtar Kerimli
yoldaş menim eserimi tenqid

<< 1 ... 119 120 [121] 122 123 ... 202 >>