elemesin, meni söymesin. Salahov de-diklerime düzeliş verdi, dedi ki, tenqid eleyirdi, söyürdü, yeni bunlar hamısı keçmiş zamanda olub, amma bundan sonra bele olmayacaq. Biz onu başa saldıq ki, onun romana münasibeti hem birtereflidir, hem de bezi meqamlarında yanlışdır ve biz qoymarıq ki, Sedi efendi kimi milletimizin fexri olan bir kes her xırda şey üstünde qanqaralığına düçar olsun. Bunu deyib Salahov mene bir stekan da çay süzdü ve qabağımdakı nimçeye iki-üç dene üstü deşik-deşik olan dadlı peçenyelerden qoydu. Men birini götürüb yedim. Bundan sonra, Salahov güman, menim peçenyeni yeyib qurtarmağımı gözleyirdi, yene qayıtdı eserime ve soruşdu ki, orda bir telxek var, Üfleme Qasım, o sureti yaradanda kimi nezerde tutmusan?.. Üreyimde dedim, esteğfürullah, özüm-özüme teper verdim ki, kişi, ayıq ol, eserdeki bütün ehvalatları bir kenara qoyub bu niye tekce Üfleme Qasımı soruşdu, dedim belke mene badalaq vurmaq isteyir?.. Özümü heç o yere qoymadım, yeni istemedim ki, menim tutulduğumu, ya şaşdığımı Salahov hiss ede ve bu sebebden peçenyelerden birini de götürüb bir dişdem vurdum, çayımdan da bir qurtum içdim ve dedim ki, heç bir kesi nezerde tutmamışam, Şuradan qabaq men İstanbulda çalışanda orda kifayet qeder tarixi senedlere baxmışam ve Memleket xamnın heqiqeten bele bir telxeyi olub, adı da Üfleme Qasım. Sonra Salahov sordu ki, deyirler İstanbul çox gözel şeherdir, men de cavab verdim ki, heqiqeten gözel şeherdir, nece ki, dünyada çox-çox gözel şeherler var, İstanbul da, şeksiz, onlardan biridir. Bundan sonra dexi Salahov menimle üzbeüz oturmadı, yerinden qalxıb otaqda bir o yana, bir bu yana getdi, sonra gelib oturdu öz stolunun arxasında ve stola dirseklenib, üçümüncü defe idi ki, yene düz gözlerimin içine zillendi ve men özüme gelmemiş soruşdu ki, Sedi efendi, bes senin A. Q. barede fikrin nedir, o nece adamdır?.. Üreyimde dedim ki, aha, kül senin başına ay Sedi, sinni adam ola-ola nece sen bayaqdan bilmemisen ki, seni niye bura çağırıblar?! Ay berekallah

<< 1 ... 120 121 [122] 123 124 ... 202 >>