dehlize çıxıb, gelib kişiden balaca kağızı alıb düşdüm aşağıya. Aşağıdakı kişi qoltuğumdakı bağlamanı görüb soruşdu: "Çto eto?" Dedim: "Eto est peçenye, kotoroe podaril mne tovariş Salaxov". Kişi de gülümsündü ve men de gülümsündüm...

Gece üçün yarısıdır, nöyüt lempesi yanır, men uşkula defterine bu gün başıma gelen bu qeribe ehvalatı yazıram ve fıkirleşirem ki, niye bu zırpı beden yiyesinin sesi heç xoşuma gelmedi. Xoşuma gelmedi deyende ki, çox nazik idi, ziyade nazik idi. Eger ki, gözlerini yumsan, ele bilersen ki, kişi yox, zenen xeylağıdı danışan. Adamın qıdığı gelirdi. İndi bir müxteserce nefes dermek gerekdir, heyete ensem heç pis olmaz, çünki havasızlıq pis şeydir, üreyim de çox narahatdır, heç bilmirem mene ne olub?.. Yeqin sevindiyimdendir. Çünki men o kağıza ki, o sözleri yazdım, yeqin A. Q. bu günler, inşallah, harda varsa, gelib çıxar evine. Ya xudavendi-alem, şükür veren gününe!

Bilseydim ki, gece üçün yarısında, cemi şeherin şirin yuxuda olduğu vextinde men heyete enib Akop Mirzeyana rast geleceyem, heç yerimden qalxmazdım. Ne ise, gördüm ki, çox yorğunam, qalxıb paltomu, papağımı geyinib endim heyetimize ki, bir az temiz hava ahm, sonra da qayıdım gelim, yıxılım yatım.
Ne ise, endim heyete, gördüm tertemiz qar ay işığında ele gözel berq vurur ki, kefım açıldı, şaxtah havanı da ciyer dolusu çekdim içime. Ne gözel gecedir, xudaya! Ele yaşamaq da pis deyilmiş, bu dünya ne hoqqa çıxarsa da, ele tekce bu gecenin, bu qarın eşqine yaşamağa deyermiş! Heyetde bir o terefe getdim, bir bu terefe getdim, ayaqlarım altında xırçıldayan qarın sesi de mene olmazın lezzet verdi ve ele bu vaxt arxadan bir ses eşitdim. Ses dedi ki, Mirze, axşamın xeyir. Bildim ki, Akop Mirzeyanın sesidir, nadürüst oğlu nadürüstün sesini tanımayana lenet! Geri dönmemişden qabaq öz-özüme dedim ki, dexi bu defe de ağzını dağıtsa, ona bir kelle vurub ağzını-burnunu qanatmaq mene borc olsun. Geri döndüm ve gördüm ki, ele Akop Mirzeyandı, özü de çox yüngül geyinib, deyesen,

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 202 >>