heyetdeki ayaqyolundan gelirdi, çünki sağ elinde aftafa vardı. Bu aftafanı ermeninin elinde görcek, üreyimde dedim "ehsen sene" ve Akop Mirzeyana bir qeder hörmetim artdı. Dedim, aqibetin xeyir, Akop, xeyir ola? Dedi, heç, senden bir xahişim var, sen ölenlerinin goru, sözümü yere salma. Dedim, ölenlerinin goruna and içirem ki, çalışaram salmaram. Akop bir-iki kere asqırdı, sonra dedi ki, bir yarım saatlığa bize gedek, men ölüm. Dedim, a kişi, gece üç tamamdır, övretin, uşaqların yatır, men size gedib niye onların şirin yuxusuna haram qatım. Akop bir addım qabağa atdı, yene asqırdı ve yalvara-yalvara dedi ki, uşaqlar içeri otaqda yatırlar, biz şüşebendde oturarıq ve menim bu xahişime emel elemesen, peyğember haqqı, qorxuram bu gece üreyim partlaya. Bu sözlerden sonra dexi olan-qalan behanem kesildi, bir ayağım altındakı qara baxdım, bir başım üstündeki aya baxdım, bir de elinde aftafa tutub dayanmış Akopa baxdım ve dedim ki, xub, gedek deyirsen, gedek!"
Qedimi saat gece iki tamamı vurdu, xeste gözlerini Sedi efendinin eski elifba ile ve gözel xetle yazılmış gündeliyinden ayırdı. Saat ikini vurmasaydı da, xeste oxuduqlarına kiçicik de olsa bir fasile vermeliydi, Sedi efendi demişken, bir nefes dermeliydi, çünki o, neyçinse Sedi efendini mehz o qarlı gecenin soyuğunda, elinde aftafa tutub dayanmış Akop Mirzeyanla üzbeüz qoymaq, vaxtı o meqamda saxlamaq isteyirdi. Çünki xeste emin idi ki, o qarlı gece, belke de Sedi efendinin en xoşbext ve rahat gecelerinden biri idi, eger xeste gündeliyin davamını oxusaydı, Sedi efendini o geceden, o xırçıldayan qardan ve işığı ile alemi nura boyamış bedirlenmiş aydan ayıracaqdı... Xeste defteri stolun üstüne qoydu ve vaxt dayandı: Sedi efendi ve Akop Mirzeyan qarlı gecenin ay işığında quruyub hereketsiz qaldılar. Sonra xeste kreslodan qalxdı, zeiflikden ve uzun müddet bir yerde oturduğundan yüngülce başgicellenmesi keçirdi, amma tekrar kresloya eyleşmedi, üç-dörd addım atıb pencereye yanaşdı, perdeleri aralayıb sağ elini pencerenin

<< 1 ... 124 125 [126] 127 128 ... 202 >>