şüşesine qoydu, bedeni üşürgelendi. Şüşe bumbuz idi, xestenin ovcuna ele bil buz yapışdı ve bu temasdan köks qefesinde xoşagelen bir serinlik hiss eledi, ele bil bu isti havası ağır otaqdan çıxıb, bir möcüze hesabına uca dağ başına qalxmışdı, nefes alıb ciyerlerini temiz hava ile doldurmuşdu. Salahov Adil Qemberoviç... Mahmud deyen, Zülfüqar kişinin qenimi Salahovdurmu, ele ikinci blokda yaşayan şelebığ kişinin familiyası Salahov deyildimi?.. Ax, ey Sedi efendi! Heç göz göre-göre, qulaq eşide-eşide adam özünü teleye salar?.. Xeste ah çekdi, barmaqlarını cütleyib gözlerini ovuşdurdu. Axı, Salahova Sedi efendinin yazdığı o üç-dörd cümleden savayı heç bir şey lazım deyilmiş, bu, xeste üçün gün işığı kimi aydın idi. Yeni etiraf ele ki, sen A. Q. ile uzun iller dostluq elemisen, tez-tez görüşmüsünüz, görüşende de köhne dostlar kimi neler danışıb, bir-birinize neler demisiniz, bunu sübuta yetirmek asandır. Xeste, Sedi efendinin yuxusunu xatırladı. Gözleri önünde ağlayan bir kişi gördü, bu kişi ele bil qaranlıq pencerenin arxasından dönüb ona el de eledi ve işıqsız, havasız boşluqda bir müddetden sonra itib görünmez oldu...
Otağın qapısı açıldı, arxadan Zeminenin yuxulu ve bir az da hirsli sesi eşidildi:
- Ay kişi, bu ne hoqqadı çıxardırsan? - Zemine diqqetle saata baxdı. Xeste geri dönmüşdü, alt köynekde, ayaqyalın qapının astanasında dayanmış arvadına baxıb belini düzeltdi ve sesine gümrahlıq verib dedi:
- Arvad, göz deymesin, lap qırğı kimiyem. Deyesen, daha sağaldım axı.
Zemine başını buladı, terpenib erine yanaşdı, elinin arxasını onun alnına qoydu.
- Qızdırman yoxdu, yox, - dedi. - Gör bir saat neçedi. Tez ol, bir baş yatmağa. - Esnedi ve ellerini dağınıq saçlarına aparıb özünü seliqeye salmaq istedi.
- Sen ölenlerinin goru, - dedi xeste, - sen get yat, yarımca saatlıq işim qalıb. - O, başı ile stolun üstündeki defterlere işare eledi. Oxuyub, bu saat gelirem.
Sonra arvadının yuxulu, amma şirin yuxudan sonra durulub allanmış sifetine, iri, badamı gözlerine,

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 202 >>