qabiliyyet gerekdir ve bele şey her adamın elinden gelmez. Bu sözlerim Akopa ayrı cür lezzet eledi, kürkümü divardan asdı, sonra qolumdan tutub, meni isti şüşebendin divanna bitişik qoyulmuş ağ süfreli deyirmi stolun arxasında stul üstünde otuz-durdu. Amma bundan qabaq Akop otaqdan yastı bir balınc getirdi, o balıncı stulun üstüne qoydu ki, mene yumşaq olsun ve men özümü yaxşı hiss eleyim... Vallah, a kişiler, bu dünyanı mehverinden qopmağa qoymayan çox-çox metleblerden biri de, heç şübhesiz, bu dünyanın qeribelikleridi. Çünki bu dünyanın qeribelikleri olmasaydı, yeqin meni tale bu gün Akop Mirzeyana rast getizdirmeyecekdi. Kişi bir canfeşanlıq gösterirdi ki, dedim, bu cür getse helak olar, yıxılıb üreyi-zadı geder, sonra xataya düşerik... Meni otuzdurub yerimi rahla-yandan sonra keçdi şüşebendin ortasında dayanmış şkafın arxa terefine, gördüm su sesi gelir, başa düşdüm ki, krantı açıb ellerini yuyur. Burda bir balaca yanlış elemişdi, gerek evvel-evvel ellerini yuyaydı, sonra elini menim paltoma, qoluma-filana vuraydı, ne ise, ehemiyyetsiz meseledi. Ellerini yaxşı-yaxşı yuyub qurulayandan sonra, şkafın dalından çıxıb dedi, bu saat, - men de oturub gül-çiçeye baxa-baxa onu bir müddet gözlemeli oldum. Bir azdan Akop elinde podnos şkafm dahndan çıxdı, bu gün menimki podnos sandan xeyli getirmişdi, gördüm podnosun içinde göy-göyerti, boşqabda soyutma ete benzeyen bir şey ve bir şüşe de araq var. Dedim, belke uşaqlardan birinin anadan olduğu gün olub bu gün ve buna göre kişi sevincekdi ve indi meni de qonaq elemek isteyir. Soruşdum ki, xeyir ola, ay Akop, bu ne hengamedi, dedi heç ne soruşub eleme, ne senin yuxun gelir, ne de menim, sehere de hele çox var, savabdı, qoy bir ermeniyle bir müselman oturub tut arağından vursunlar. Sonra elave etdi ki, bele bir xeyir emel, şübhesiz, başımız üstdeki tek Allaha da xoş geder. Men doyunca güldüm, dedim, vallah, çox gözel fıkirdir, amma birden etin donuz eti olar! Akop da Allaha and içib dedi ki, o, ömründe müselmanın qabağına

<< 1 ... 127 128 [129] 130 131 ... 202 >>