donuz eti qoymaz, teze dana etinin soyutmasıdı, arxayın ol. Dedim, xub, amma ki, araq şüşesine bir de baxıb, müxteserce teşvişe düşdüm, fikirleşdim ki, bu cür şirin görüşden sonra birden nadürüst oğlu keflenib-eleyer, ağzını dağıdıb qanqaraltılıq salar. Çünki, her halda, Akop Mirzeyan ele şexslerden idi ki, onun ipine heç vechle odun yığmaq olmazdı. Amma indi menim durub getmeyim de, şeksiz, yaxşı çıxmazdı, mene ayıb olardı. Buna göre de, üreyimde dedim cehenneme, ne olar olar, men ki, bu gün Salahov bendelerinin yanından üreyimce evime qayıtdım ve xeste övretimi canı salamat gördüm, dexi bele bir xoşbext günün axırı revadır ki, bele xoşbextlikle de qurtarsın... Akop seliqe ile çöreyi doğradı, göy-göyertini yerbeyer eleyib menim qabağıma qoydu ve iki cengel getirmişdi, onlardan birini de desmalla silib, qoydu menim qabağımdakı boşqaba. Sonra soruşdu ki, Mirze, sen içib yeyirsen, ya yeyib içirsen? Soruşub, diqqet kesilib, üzüme baxdı. Men de dedim, bes sen nece, Akop? Dedi ki, men yarım stekan içmesem, boğazımdan heç tike de keçmez. Dedim ele men de senin kimi, içmesem, boğazımdan su da getmir. Akop ziyada sevincek oldu, ele bildim indi lap körpe uşaqlar kimi şadlığından yerinden hoppanıb çırtıq çalacaq. Rehmetlik oğlunun xeberi yox idi ki, men ilde uzağı bir ya iki defe içirem, o da kefim duru olanda. Amma indi qerara gelmişdim ki, Akopla dübedü gedim, çünki ermeni milletinin gözel xasiyyetlerinden biri de budur ki-, kimin qanı qara oldu, kim ki, dilxorçuluğa düçar oldu, bir-iki stekan araq içib özüne gelir. Biz ise heyatın bele meqamlarında övreti mescide gönderirik ki, gedib nezir versin, dua oxutdursun... Akop hele ayaq üste idi, araq şüşesini açıb ikimize de süzdü, sonra menden rüsxet istedi ki, eyleşsin. Düzü lap mat qaldım onun qonaqperverliyine, dedim, bu ne söz-dür, ay Akop kirve, elbette eyleş, men senin qonağmam, sen de ev yiyesisen, gerekdir ki, ikimiz de üzbeüz eyleşek. Akop sevincek eyleşdi, menim çengelimi götürüb, seliqe ile soyutma etin iri bir

<< 1 ... 128 129 [130] 131 132 ... 202 >>