yazıq qardaşım düşdü yadıma. Onun da adı Salaxdı, Allah rehmet elesin. Qedehini eline aldı ve dedi ki, heç qorxub-eleme, deveden böyük fil var, sene heç kes bata bilmez, çox o yan-bu yan eleyerler, götürüb bir teleqram vurram Moskvaya, hamısınm atasını yandırarlar. Sen, dedi, Sedi efendisen, hara gedirem, senin adını çeken kimi dükanda-bazarda, hamı seni tanıyır, hamı sonin balana dua oxuyur, çünki sen çox feqir-füqaranın elinden tutmusan. Sonra dedi ki, Mirze, başımız üstdeki o tek Allah heç kese pis gün göstermesin, amma bilmek olmaz bu dövranın gerdişini, birden olmadı ele, oldu bele, bir şeyi yadında saxla. Yadında saxla ki, senin burda, bu heyetde qardaşdan artıq bir qonşun var, adı Akopdu, familiyası Mirzeyan. Biz sene Mirze deyirik, amma menim familiyam Mirzeyandır. Menim yeni bir dene yanım artıqdır. Biz ele qan qardaşı kimi bir şeyik. Ne derdin oldu, qorxma, dayanmışam dalında, Salahov olmur, lap gorba-gor atası olsun, hamısının hülqumunu boğazından çıxarıb ataram ayaqlarının altına... Burda, yeni söhbetin bu meqamında, Akop kirvenin ağzından çıxan axırıncı sözleri eşidende anladım ki, dexi herif ya demlenib, ya da demlenmek erefesindedir. Bayaq Akop kirvenin gözleri mene xumarlı quzu gözleri kimi görsendi, amma indi hirsli-hirsli baxırdı ve dexi bu gözlerde fağırlıq ve xeyirxahlıqdan eser-elamet qalmamışdı, deyerdin, heqiqeten, bir yad adam eline keçse, parçalayıb qamnı içer. Ele buna göre de, men de bir qeder özümü yığışdırmalı oldum, hetta üreyimden keçdi ki, belke ayağa qalxım, xudahafizleşim, gedim evime yatmağa, amma ele bil Akop kirve menim bu fikrimden xeber tutdu ve yene bayaq heyetdeki kimi başladı mene yalvarmağa ki, sen ölenlerinin goru, telesib eleme, hele orda bir şüşe de arağım var. Dedim, yox, aşna, bu besimizdi, men bundan artıq içe bilmerem, içsem, ele burda yıxılıb ölerem. Akop da dedi, onda xub, gel bunu da içek şexsen senin sağlığına, Allah sene ömür versin ve Allah senin bütün düşmenlerini yer üzünden yox elesin. İçdik, bu defe de

<< 1 ... 132 133 [134] 135 136 ... 202 >>