bayaq Kirlikir demişdi, mene ele ağıllı sözler dedi ki, qarnını qaşıya-qaşıya meni o qeder metleblerden agah eledi ki, dexi bu mexluqun heqiqet ağıl yiyesi olduğuna mende şekk-şübhe qalmadı. Sonra da dedi ki, efel olma, dedi ki, senin kimilerinin evini efellik yıxır, bir de seni Salahovun, ya Muxtar Kerimlinin yanına çağırsalar çıx aradan, çünki, dedi ki, senin zırıltın hele qabaqdadır, dedi ki, canına bax, yaxşı bir fireng dermanı var, aptekin nömresini de dedi, get o dermandan çoxlu al saxla, çünki sene lazım olacaq. Sonra zibil yeşiklerinin arasında bir o yana getdi, bir bu yana getdi ve bir gözünü yumub bir gözüyle baxa-baxa mene dedi ki, o yazdığın yazını da qoy bir yere, gizlet, heyfdi, vaxt geler, çıxardarlar üze. Men dexi qorxunu qoydum bir terefe, başımın üstünü kesdiren felaketi o biri terefe ve sordum ki, Kirlikir qardaş, sen siçovul ola-ola ne eceb bizim dili bele yaxşı bilirsen ve bizim bu ehvalatlardan da ne eceb bele xeberdarsan. O yene qarnını qaşıdı ve dedi ki, men ancaq sizin dilde yox, men cemi dillerde danışıram, çünki men bu memleketin en qocaman siçovuluyam ve çalışıram ki, yaxşı adamlara kömek eleyem, çünki yaxşı adamlar ölüb gedirler, pis adamlar qahrlar. Amma, heyf, dedi ki, çox yaxşı adamlar meni gören kimi ya çığırıb qaçırlar eve, ya meni ayaqları altına salıb tepikleyirler, ya da dediyim sözlere inanmırlar. Men de dedim, heç qorxub eleme, Kirlikir qardaş, olan ömrümde heç bir milçek de öldürmemişem, çünki menim Allahın cemi heyvanlarına yazığım gelir ve senin dediyin sözlerin de hamısına inanıram. Bu sözlerim Kirlikirin gördüm xoşuna geldi, bu defe sağ gözünü yumub sol gözünü açdı, yene qırmızı qarnını qaşıdı, dedi mene "ehsen", sonra dedi ki, sen gerekdir ki, ölümden de qorxmayasan, çünki ölenden sonra dexi bileceksen ki, adam gerek ölümden qorxmasın. Bu sözleri eşidende, dedim üreyime bıçaq soxdular, övretle Selime balam gelib durdu gözlerim qabağında, Kirlikir de yanıqlı bir ah çekdi ve dedi ki, ay rehmetliyin oğlu, sen öz canının

<< 1 ... 135 136 [137] 138 139 ... 202 >>