hayına qal, övret, uşaqlar hamısı dolanacaq, sen günü sabah get filan nömreli apteke, o dediyim fireng dermanından çoxlu-çoxlu al, seferin bu yaxınlarda uzaq yere olacaq, çünki, men bilen dedi, dexi ehvalat vaqe olub qaran-qurux yerde ve qurtarıb gedib. Sonra çox biedeb bir söyüş söydü ve dedi ki, "budet sdelano, tovariş Salaxov" ve menim qarnım ağrıdı. Sonra başın qaldırıb Aya baxdı ve men de Aya baxdım. Gördüm Ay balacalaşıb olub alma boyda bir şey ve men ele billem ki, ulduzdur. Düzü, emelli qorxuya düşdüm. Bu yerde Kirlikir dedi ki, dexi men gedesi oldum, çünki meni çağırırlar. Dedi, salamat qal ve men ağzımı açmamış zibil yeşiklerinin arasına girib qeyb oldu. Men yene göye baxdım, dexi Ayı görmedim, gördüm ki, göyün üzünde heresi alma boyda iri-iri ulduzlar yanır ve bu ulduzlardan menim başım üstüne emelli soyuq axır, az qala donmuşdum, tez çöndüm, getdim evimize".
Vessalam. Xeste, defteri qatlayıb stolun üstüne qoydu, külqabıdan, bayaq yanya qeder çekib söndürdüyü siqaretin qalığını götürüb yandırdı ve tüstünü acgözlükle ciyerlerine çekdi. Yene Selime xammı xatırladı, onun indiki azannı neyçinse Sedi efendinin siçovul barede yazdıqlan ile elaqelendirdi: daha heç bir şübhesi qalmadı, Berqmanın Selime xanımın azan barede söylediyi mülahizeleri bir de xatırlayıb, hekimin genetik ferziyyesine tamamile haqq qazandırdı. Xeste başa düşdü ki, ruhi anormallıq, şübhesiz, irsiyyetle bağlıdır. Sedi efendiye daha çox yazığı geldi, bu gündeliyi oxuyub qurtarandan sonra üreyinde qalmış nisgilli bir ağırlığı iri bir şiş kimi köks qefesinde hiss eledi, yene kreslodan qalxdı, pencereye yanaşdı, uzaqda, üfüq üzerinde sallanıb durmuş Ayın deyirmiliyini seyr edib gülümsündü, sonra semaya baxıb, ne qeder gözlerini qıysa da, bir dene de ulduz görmedi. Arxasında qedimi saat gece dörd tamamı vurdu. Saatın prujinleri boşalmışdı, çoxdandı qurulmurdu, buna göre de zeng sesleri otağın sakitliyinde boğuq ve vahimeli çıxdı.
***

Seher açılanda xeste sağ terefıne baxıb arvadını yanında

<< 1 ... 136 137 [138] 139 140 ... 202 >>