arxasınca qapını bağlayandan sonra, xeste üreyine dolmuş rahatlıqdan özünü göyün yeddinci qatında hiss eledi. Tüstünü ciyerlerine çekib bir müddet içinde saxladı, nikotin yaxşı konyak kimi, evvelce beynini yüngülce dumanlandırdı, sonra ezelelerine süstlük getirdi ve xeste, heqiqeten, tamam saraldığına inandı. İnsana esl xoşbextlik üçün düz deyibler ki, ekser hallarda ele bir fövqelade şey lazım olmur. Bir parça yaxma, ya bir dene yaxşı siqaret, görürsen ki, bütün ovqatını deyişdi, serin külek esib burnunu dağıtdığı kimi, qanqaralığını, esebi gerginliyini yox eledi.
Xeste telefonu qaldırıb dizleri üstüne qoydu ve Selime xanımm nömresini yığa-yığa saata baxdı. On ikiye beş deqiqe işleyirdi.
- Allo? - Selime xanımın sesi yuxulu ve qalın idi ve deyesen, ağzında siqaret vardı.
- Sizin sabahınız xeyir, Selime xanım.
- Ay aqibetin xeyir! - Selime xanım sevindiyinden az qala çığırdı. - Doroqoy moy, oxudun?
- Oxudum, Selime xanım, böyük memnuniyyetle oxudum, deyirem...
- Epikrizi deyirsen? - Selime xanım onun sözünü xırp kesdi ve bu telaşlı sualı ile başa saldı ki, yeni konspriasiyaya keçmek lazımdır. Xesteni gülmek tutdu, özünü gücle saxladı.
- Beli, epikrizi deyirem. - Sesine ciddilik verdi.
- Nu kak?
- Ne deyim, vallah... Allah rehmet elesin kişiye, qebri nurnan dolsun... Yaxşı olardı ki, bir görüşek. Bir-iki yeri var, aydın olmadı mene. Daha doğrusu, elave melumata ehtiyac duyuram... Görüşseydik, heç pis olmazdı.
- Harda?
- Meni hekimler, bilirsiz ki, hele evden çıxmağa qoymurlar. Deyirem, belke siz bize gelesiniz?

Selime xanım bir müddet cavab vermedi, telefon desteyinde nese uğuldadı, ele bil hardasa külek qopdu, xeste teeccüble dönüb pence-reye baxdı, yox, külek-zad esmirdi, hava sakit idi, sonra destekden Selime xanımın qefil hönkürtüsü eşidildi. Xeste özünü itirdi.
- Selime xanım, sen Allah, esebileşmeyin, xahiş eleyirem. Görürsen de, - dedi Selime xanım, - görürsen, bedbextin başına ne oyunlar açıblar? - Sonra qefil ağladığı kimi qefil de güldü. -

<< 1 ... 139 140 [141] 142 143 ... 202 >>