Amma bundan sonra Kerimli lap özünü cırsa da, bir şey eleye bilmeyecek.
- Elbette, elbette!
- Deyirsen men size gelim, he?
- Vallah, Selime xanım, düz sözümdü, heç neden qorxub elemek lazım deyil. Bizim binaya her gün o qeder adam gelir ki! Kim kimedir, ay arvad, gelin oturaq, bir stekan da pürreng çay içek, mırt vuraq özümüzçün. He?
- Yaxşı, qoy bir özümü seliqe-sahmana salım, gelerem. - Uğunub getdi. - Arvad yaşa dolanda vasvası olur, min göz baxır, gerek özüne bezek-düzek versin. Dost var, düşmen var.
- Elbette, elbette... Demeli, gözleyirem sizi.
- Mütleq.
Selime xanım xudahafiz demeden ve gözlenilmeden desteyi qoydu yere. Xeste bir müddet kesik siqnalları dinleyib, sonra yavaş-yavaş desteyi qulağından ayırdı ve ehmalca aparatın üstüne endirib ovcunda xoşagelmez bir temas duydu: ovcu terlemişdi, özü de bu ter soyuq ter idi, lap xestenin bir neçe ay bundan qabaq yüksek qızdırmayla yatdığı vaxtlardakı alnına gelen, bezen ise bütün bedenini bürüyen hemin o yapışqan kimi qatı olan soyuq tere benzeyirdi. Xeste telaşla açıq fortoçkaya baxdı, bir de xalatının düymelerini yoxladı, sonra yerinden qalxıb şkafa yanaşdı. Gümanı ona idi ki, belke Zemine siqaret olan yeşiyi açarla bağlamamış ola. Ele de oldu: Zemine yeşiyi açarlamağı unutmuşdu. Xeste telesik yeşiyi özüne sarı çekdi, "Malboro" qutusundan iki siqaret çıxardı, birini qoydu cibine, sonra qayıdıb yerinde eyleşdi ve külqabıya basıb söndürdüyü siqaretin kötüyünü de götürüb xalatının o biri cibine saldı. Qapıya baxıb teze siqaret yandırdı, lezzetli bir qullab vurmuşdu ki, qapı açıldı ve Zemine içeri girdi. Erinin barmaqları arasındakı siqarete fıkir vermedi, stola yaxınlaşıb gözucu külqabıya nezer yetirdi ve yeqin ki, heç bir şey başa düşmedi.
Xeste dedi:
- Bir hovurdan Selime xanım bize gelecek, sen çaydan-zaddan hazırla.
- Vaaay - deyib Zemine narazılıqla sesini uzatdı. - Gene baş-beynimizi aparacaq, vallah!
- Daha neynim... Men zeng eledim dedim ki, adam göndersin qovluğu verim, özü dedi ki, bu saat

<< 1 ... 140 141 [142] 143 144 ... 202 >>