gelirem size. Zemine üçün de darıxmışam.
- Vay, vay, menim onunla oturmağa halım yoxdu. Gerek çörek hazırlayam. İkide uşaqlar mektebden gelecekler.
Xeste dedi:
- Bir az oturarsan, sonra gedib işinnen meşğul olarsan. Onun söhbeti mennendi.
Zemine dedi:
- Ele seni de salacaq çenesinin altına. - Sonra nese fikirleşib elave eledi: - Bax, sen Allah, esebileşib eleme. Gelib ağırlığını tökecek gene senin üstüne. Ay dedem bele oldu, ay ne bilim, Muxtar Kerimli bele dedi. - Qısaca sükutdan sonra: - Seni and verirem uşaqların canına, qarışma heç neye. Öz intriqalarıdı, qoy özleri de altını çeksinler. Senin başına bir iş gelse, heç kes gelib menim balalarımı dolandırmayacaq.
Xeste teeccüble ve bir az da esebi-esebi arvadının üzüne baxdı.
- Ne deyirsen, az? - dedi. - Menim başıma ne gele biler ki!.. Zemine elini yelledi.
Men istemirem ki, sen her şeyin üstünde esebileşesen. Bir az dirçelmisen, otur evde, canına bax. Mark Georgiyeviç de dedi özünü qorumalıdı.
Xeste başa düşdü ki, daha metlebi deyişdirmek lazımdır, erini seven ve ona öz şexsi mah kimi baxan bir qadını, adi aile, uşaq, ev qayğılarından ayırmaq üçün tutarlı deliller hele icad olunmayıb. Bir de Zeminenin son aylar neler çekdiyini nezere almaq lazımdır: gözlerinin altında göyümtül lekeler emele gelib, berk esebileşende, nara-hatçılıq keçirende elleri de esir.
- Mark Georgiyeviç daha ne dedi? - soruşdu.
- Ne deyecek! Şükür Allaha, dedi, vse pozadi. Dedi, daha çox evde oturmasın, bir-iki gün de qızdırmasını yoxlayın, olmasa, yavaş-yavaş havaya çıxsın, çoxlu hereket elesin. - Zemine erine yanaşıb arxasında dayandı, başını sığalladı. - Sen men deyene de qulaq assan, işlerimiz lap düzeler.
Xeste, arvadının elinden yapışıb dodaqlarma yaxınlaşdırdı, yene ovcundan öpdü: burnuna yüngülce soğan iyi deydi. Sonra, başını qal-dırıb, hele de arxasında dayanıb gülümseyen Zemineye altdan-yuxarı baxdı ve dedi:
Onda gel, bir yaxşı iş de ele.
- O da baş üste!
- Bizim o köhne albomu ver mene.
Zemine kitab şkaflarından

<< 1 ... 141 142 [143] 144 145 ... 202 >>